หนังสือที่จุดประกายความฝันให้เป็นจริง

[โฟล์คน้อย]

ผมเคยคุยกับฮูหยินผมหลายครั้ง..
ผมถามเธอว่า ทุกวันนี้เรามีความสุขดีหรือเปล่า..
เราพอใจในสิ่งที่เรามีมั๊ย..
เรายังต้องการอะไรอีกบ้าง..

และเงินคือสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดหรือไม่

ฮูหยินผมตอบว่า ไม่..
และผมก็ตอบว่า ไม่..

สิ่งที่เราต้องการเหมือนกันคือ.. เวลา..
เวลาที่จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว ให้มากที่สุด
เราสองคนพอใจในสิ่งที่เรามี.. ถึงแม้จะยังคงมีกิเลสบ้างในบางเวลา

เราสามารถที่จะมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้..
มีเงินทองมากกว่านี้..
มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบายต่าง ๆนานาอย่างเต็มที่..

แต่ต้องแลกกับเวลาที่จะหายไปจากการทำงานหาเงิน..

เธอบอกผมว่าไม่คุ้มค่า.. เราอยู่ของเราอย่างนี้ดีกว่า
เก็บเกี่ยวความรู้สึกดี ๆ ความทรงจำดี ๆให้ได้มากที่สุด
แต่ไม่ใช่ว่าอยู่ด้วยความประมาท ไม่คิดถึงอนาคตข้างหน้า..

เราต้องยอมรับในสิ่งที่เราเป็น และเข้าใจในสิ่งที่เราทำ
คนเราจะไม่โชคดีทั้งสองอย่างเสมอ..

คนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
น้อยคนที่จะมีชีวิตครอบครัวที่มีความสุข..
ผมหมายถึงในจิตใจ..

คนที่มีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่น..
ต่างก็ต้องยอมแลกกับความสุขส่วนตัวที่หายไป
มิว่าจะเป็นความสุขจากการทำงาน
หรือความสุขจากการสังสรรค์กับเพื่อนฝูง..

ทุกวันนี้เรามีความสุขตามสมควร..
เราพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่..
และสิ่งที่เราต้องการก็ยังมีอีกบ้าง เหมือนกับคนอื่น ๆ
แต่ให้มันค่อยเป็นค่อยไป..

เงินทองเราสามารถหาเพิ่มเติมได้เสมอ
แต่เวลาที่หายไป เราไม่สามารถเรียกคืนได้..

ถ้ามีพรวิเศษจริง..
ผมจะขอพรให้เราสามคนสุขภาพแข็งแรง จิตใจแจ่มใส
สามารถที่จะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัวได้เสมอ
ทุกเวลาที่มีโอกาส.. ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้..

สำหรับผมแล้ว..
อะไรจะมีความหมายไปกว่าครอบครัว..
ภรรยา และลูกสาวแสนซนอีกนะ..

............................