boobyblue Wrote:ขอบิณฑบาตได้มั้ยพี่?
โกรธอยู่ที่ตัวเรา
เขาย่อมไม่รับรู้ถึงอารมณ์เราที่ปะทุอยู่
ทุกข์อยู่ที่เรา
เขาหารู้สึกรู้สม!
เรากำลังขุดหลุมตกเป็นเหยื่ออารมณ์ตนเองหรือไม่?
(บังอาจแล้ว...บังอาจแล้ว...จริงๆ ผู้น้อยขอขมา...)
น้อมฟัง...น้อมฟัง...
ทว่าผมมิได้มีอารมณ์โกรธ หรือปะทุจริตใด ๆ
ทุกข์ไหม? -ไม่!
ต้องการให้เขารู้สึกรู้สมไหม? -ไม่!
ผมกำลังขุดหลุมตกเป็นเหยื่อใด ๆ ไหม? -เชื่อมั่นอย่างยิ่งว่า ก็ไม่!
เพราะผมไตร่ตรองดีแล้ว คิดดีแล้ว
ผมสรุปกับตัวว่า...
ขอใช้อัตตาของตน ประกาศหาเรื่องทั้งต่อหน้าและลับหลัง ไปเรื่อย ๆ จนกว่ามันจะหยุด!!!
ต้องขออภัยนะครับน้าฯ ที่ผมไม่อาจใส่บาตรเรื่องนี้ให้ได้ครับ...
poPPie Wrote:มาเลยๆ เดี๋ยวผมเป็นทับหลังให้ พี่อ้วนนะ
มีอะไร.. จะได้มีคนอุ้มส่งโรงหมอนะจ๊ะ แป่วว
แต่ถ้าผมเป็นอะไรไปก่อน พี่คงต้องหา ปั้นจั่น มายกตัว หละม๊างง ?
จะไหวเหร๊ออ 555
...555...
ไอ้เปรตตนนี้ ไม่ต้องใช้ทัพหลังหรอกครับน้าฯpy
เดี๋ยวมันก็จะโวยวายว่า โดนรุมรังแก...
ตัว-ตัว กับผมดีกว่า
ไม่ต้องแลกหมัด... ยืนห่างกันคนละศอก ถือมีดคนละเล่ม แล้วจ้วงกันคนละที สนุกดีครับ...555...
ว่าแล้ว มาย้ำ...
...อเวไนยสัตว์ คือคนที่มีปัญญาทรามเกินกว่าจะเข้าใจธรรมใด ๆ้
และบางครั้งบางคน ก็ยิ่งกว่าสัตว์ที่เกิดในเปตสิสัย หรือเปรตภูมิ
เพราะอย่างน้อย สัตว์ในเปตสิสัย หรือพวกเปรต
หากขอส่วนบุญ และรู้สำนึกรู้สะสมบุญ ก็อาจได้ไปเกิดใหม่ ไม่ต้องทุกข์ทรมาณในเปรตภูมิ...
แต่เปรตบางตนบางตัว ก็น่ารำคาญเกินกว่าอุทิศบุญกุศลให้...
ครับ... ตอกย้ำเพื่อหาเรื่องต่อ...ไม่ต้องหยุด...