hattaya111 Wrote:ใช่ครับ หรือว่า...จะปล่อยให้จิตวิญญาณ อยู่หลังลูกกรงแสนสวยนี่ต่อไป
ไปกันเถอะ บอกเล้วโลกนี้น่าเบื่อ.......โลกมันวุ่นวายเกินไปเเล้วครับ หุหุ
เขียนดีครับ เขียนอีกนะครับ ......น้าปู
คิด เเละ เเสดง ในอย่างที่เป็นครับ ทุกวิถี มุมคิด มี สุนทรีย์ภาพในตัว .....ชื่นชมครับ ทุกคนด้วยนะครับ
แบบทดสอบสภาพจิตใจ บทที่ 1
ในห้องที่อวลไปด้วยเสียงครางเปียโนเบาๆ
ยามเช้าหลังซดกาแฟหนึ่งแก้ว
อากาศไม่ร้อน แว่วเสียงนกร้อง
ถ้าฟ้าจะมีเมฆน้อยกว่านี้เพียงสักนิด
คงเป็นเช้าในอุดมคติของศิลปินอิมเพรสชั่นได้สบายๆ
เสียงลมหายใจเบาๆ จากคนข้างกายที่ยังหลับสบายอยู่บนเตียง
แทรกในช่องว่างของเสียงดนตรี อบหัวใจให้อุ่นสบายอย่างบอกไม่ถูก
ใบหน้ายามหลับไหลนั้นว่างเปล่าเบาหวิว ไร้แต้มแต่ง ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก
เป็นรูปหน้าที่ทำให้เกิดความสงบสุขขึ้นในหัวใจของคนที่มองเธออยู่ตอนนี้
บทกวีไร้ถ้อยคำบังเกิดขึ้นในใจ
ยังได้ยินถ้อยคำที่ไม่ต้องเอื้อนเอ่ย
ความสงบในใจคือเธอ
เธอคือความสงบในใจ