คุณปู่ยังซ่าส์...คุณย่ายังแสบ

[โฟล์คน้อย]

"..ชีวิตมือกระบี่..
ที่สุดแล้วใช่เพียงชื่อเสียง.. แลเงินทอง..
มิใช่การแก่งแย่ง.. ช่วงชิง..
ทั้งยังมิใช่ิเพียงมิตรสหาย.. ฤาผู้รู้ใจ..

หากแต่ปลายทางแห่งการค้นหา.. คือ ตัวตน..

เส้นทางของยุทธภพ.. คือ ประสบการณ์ของชีวิต..
บาดแผลจากคมกระบี่.. ฤาฝีปากคน..
กลับนับเป็นกำไรชีวิต..

ด้วยว่ามิออกท่องยุทธภพ.. ย่อมไม่พบชีวิตที่โลดแล่น..
ไม่พบเรื่องราวที่ตื่นใจ
ไม่พบมิตรสหาย..
ไม่พบเพลงกระบี่..
และไม่พบตัวตน..

ทุกยามที่ร่ายรำกระบี่..
ย่อมปรากฏภาพเมื่อแรกเริ่ม..

ทุกยามที่ร่ายร้อง..
ย่อมปรากฏภาพของการเดินทาง

เมื่อยามถึงปลายทางของชีวิต..
กลับยิ่งพบความสุขยิ่งกว่า..

ความสุขจากการที่เคยท่องผ่านยุทธภพ..
กับกระบี่เล่มเก่า.. กับตัวตน..

คมกระบี่ทั้งสองด้าน.. ต่างหลอมรวม..
ซึ่งความรัก..
ทั้งจากตัวกระบี่.. แลเจ้าของมัน..

แม้เมื่อถึงที่สุดต้องจากไป..
มิว่าจากการค้นพบสันโดษ.. ฤาลมหายใจ..

ก็ยังฝากไว้ซึ่งความรู้สึก.. กับผู้ที่เคยผ่าน..

เสียงของกระบี่ที่กวัดแกว่ง.. แลเสียงท่วงทำนองของท่วงท่า..
จักตราตรึง.. มิรู้จาง..

ชีวิตมือกระบี่.."

โฟล์คน้อยขอคาราวะ..