12.11
เมืองนี้ เวลานี้ ยังกล่าวคำว่า....
อรุณสวัสดิ์....ได้ ตามความรู้สึกการรับรู้ใน เเสงอาทิตย์
ที่ถูกกรองเเสงสว่าง ด้วยชั้นบรรยากาศอันขุ่นมัว ของเมฆ ว่าที่สายน้ำที่จะพร่างพรูในอีกไม่ช้า
อากาศเย็น ชื้น เหมือนเราย้ายกรุงของเรา ไปเเปะไว้ข้างดอยที่ไหนสักที่
อยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวันเลย
ตื่นตั้งเเต่ตี 5 กว่าเเล้ว พยายามรื้องานเขียนมาบิ๊วท์เขียนต่อ โดยอาศัยความสงบ หดหู่ของอากาศ
ยังไม่สามารถไปไหนได้ไกลจากเดิมนัก คนที่ได้อ่านตรงนี้ หลายคนคงอ่านมาบ้าง ดีไม่ดี เราจะพัฒนาต่อไป
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้มา
ไปสร้าง บล็อคไว้ที่นึง บรรจุอะไรไว้ได้น่าสนใจดี ทำอยู่ตั้งเเต่เช้า
ลองไปดูกันครับ สร้างง่ายๆไม่ยากเลย
http://parradee.blogspot.com/
ครั้งนึง เคยเล่าให้ น้าpood ฟังว่า เคยไปปรึกษากับเพื่อนที่เป็นนักเขียนท่านหนึ่ง
เรื่องงานที่จะทำ หากทำเเล้ว เราจิตใจหดหู่ เหนื่อยล้าความรู้สึก เราควรทำต่อไป หรือ เลิกดี
ได้คำอธิบายที่ยกตัวอย่าง การมีชีวิตอยู่ กับศิลปะของศิลปินวาดภาพคนนึง ที่กดดัน เศร้าหดหู่ ล้มเหลว ตลอดอายุขัยเขา
งานไม่ได้รับการยอมรับเท่าใดนัก ต่อสู้กับ การพัฒนาสิ่งใหม่ในยุคนั้น คือ การถ่ายภาพที่มาพลิกมิติ ความนิยมในการวาดภาพสมัยนั้น
จบชีวิตด้วยปืน ยิงสังหารตัวเอง ที่ทุ่งดอกทานตะวัน วาดภาพชิ้นนึง เป็นรูปนกบินเเตกฝูงขึ้น ก่อนลั่นกระสุนใส่ตัวเอง
เพราะรู้ว่า นี่น่าจะเป็นสิ่งสวยงามนี้ขึ้นเป็นภาพสุดท้ายในโลก ของชีวิตเขาที่จะได้รับ นกจะเเตกบินขึ้นด้านบน เมื่อเสียงปืนดัง
เเต่งานหลังการจากไป จึงได้ถูกมองเห็นค่าในงานทั้งหมด ได้รับการยกย่อง เป็นศิลปินเอกของโลก
ผมกลับมานึกถึง คนๆนึง เคยกล่าวไว้กับผมว่า
นักสร้างศิลปะ ต้องอุทิศตน ชีวิตคนเราสั้นนัก เเต่ศิลปะ จะยืนยาว
คำที่คอยบอกผมให้อุทิศตน ถึงผมจะทำไม่ได้เท่าพี่ เเต่ผมก็จะระลึกไว้ครับ
เเม้วันนี้ผมจะไม่มีพี่อยู่.... พี่ผึ้ง
จตุถพงศ์ รุมาคม /Arm chair /
อากาศพาเราไปยังที่ต่างๆเช่นกัน ในความรู้สึก
อรุณสวัสดิ์ นะ.................ขอให้เป็นวันที่ดี
............. ;?? ?..............
*.:??*Parradee ...A Journey of Us - ?.:* *.:??*?;??
อย่าไปเอาอะไรกับนักเขียนนิยาย