......ดนตรี.....ในทัศนะของข้าพเจ้า.......

[hattaya111]

ด้วยความเคารพ

จริงๆ ผมกล่าวถึง**หลักความสมดุลย์อย่างเรียบง่ายที่สุด ขององค์ประกอบ **

ไม่ได้อ้างอิง ศิลปะเพื่อศิลปะ (art for art's sake)ในที่นี้นัก เเต่เดี๋ยวจะพูดในต่อๆไปนะครับ


ผมว่าถึงเเค่ เรื่องสามัญที่สุดในการดำเนินกระบวนร่วมกับผู้อื่น

**และการเล่นเพื่อเป็น Hero ก็คือความต้องการที่จะโฆษณาตนเองและสร้างภาพพจน์ให้ผู้คนจดจำและดูโดดเด่น **

ที่น้า.::.pOoH.::.กล่าวถึง

จริงๆมันจะรังเเต่ทำลายตัวเอง ไม่ได้ทำให้น่าจำหรอกครับ เพราะ เค้าไม่ได้คำนึงถึง ความเข้าใจต่อผู้ฟังที่จะได้รับ

น่าจะโดนรังเกียจมากกว่า



ถ้ากล่าวถึง"ศิลปะเพื่อศิลปะ VS. พาณิชย์ศิลป์" มันยิ่งน่าจะยังไม่เกี่ยวครับ

เพราะยิ่ง...พาณิชย์ศิลป์... การเล่นประกอบอย่างกลมกล่อม เเนบเนียน มาเมื่อควรมา ไปเมื่อควรไป จะยิ่งจำเป็นมากกว่าด้วย ผมว่านะ

สำหรับการขโมยซีนอย่างจำเป็นเเบบผม ผมก็ต้องทำอย่างเป็นธรรมชาติ ผมก็จะมา เเละ ไปอย่างเเนบเนียนเช่นกัน

เพราะนั่นคือ พาณิชย์ศิลป์...ของการเเสดงของผม ทำให้มีคนชื่นชมจดจำ เเละ ต่อยอดทางด้านอื่นๆ



สำหรับที่**มองว่าคนเราก็ต่างมีความคิดที่หลากหลาย**

ผมว่าความคิดที่ ไม่คิดในการเเสดงนี่เเหละทำลาย

ไม่คิดที่จะเล่นบทให้งานโดยรวมออกมาสมดุลย์

คงเป็นศิลปะในการชักใบให้เรือเสีย ไม่น่าจะเป็นศิลปะที่ดีเลย ซึ่งไม่ได้บอกว่า เป็นศิลปะเเบบไหน

คนเเบบนี้ ก็น่าจะ บรรเลงดนตรีด้วยได้ยาก ผมหมายถึง เเม้การร่วมใช้ชีวิตด้วยเลยนะครับ

บางคนยังไม่รู้เรื่องที่ง่ายที่สุด ในการเล่นให้ตรงจังหวะด้วยซ้ำ จะบรรเลงด้วยกันได้อย่างไร

บางคนร้องโน๊ตได้ตรงหมด มีเนื้อเสียงที่จริง ตรงๆไม่หลบ ดัง คมชัด นั่นบอกเลยว่า เป็นคนยังไง

เป็นผู้นำ หรือ ลูกน้อง เป็นคนเข้าใจกฏ รู้เกมส์ เข้าใจธรรมชาติ หรือ อย่างไร



กาละเทศะ จะบอกพื้นเพ รสนิยม เเละ ศิลปะในใจได้เป็นอย่างดี

ไม่รู้ผมคิดผิดหรือเปล่าว ผมมักเเอบมอง สังเกตุไปว่า

คนชอบทำอาหาร เมื่อฝึกฝนเพียงเล็กน้อย โดยเข้าใจหลักสมดุลย์ธรรมชาติ ก็จะทำได้ดี

คนชอบวาดรูป ก็เช่นกัน คนที่เข้าใจธรรมชาติ ของความสมดุลย์ ก็จะทำได้ดี โดยไม่ต้องพยายามมากนัก

จะถ่ายรูป ปั้นดิน อย่าว่าเเต่เล่นดนตรีเลยครับ ใช้หลักเข้าใจเดียวกัน เเล้ว เเปรรูปในสิ่งเเสดงออก

กุ๊ก มีอาวุธ เป็นอาหาร นักดนตรีใช้เสียง นักถ่ายรูปก้อมีงานภาพเค้าเป็นเครื่องเเสดงศิลปะ


ผมมีกเเอบเห็นถึงคนที่เข้าใจ สมดุลย์ธรรมชาติกลาง จะทำอะไรก็ตาม ส่วนใหญ่มักมีทิศทางที่ออกมาดี

เเต่....ไม่รู้ผมคิดผิดหรือเปล่าว หรือ ผมใจเเคบที่ไปมองว่า

ความเข้าใจศิลปะของเเต่ละบุคคล บ่งบอกตัวตนของคนผู้นั้น

เเละ ความเข้าใจในสุนทรีย์ศาสน์ การมีสมาธิ เข้าใจธรรมชาติ นี่เเหละ คือหัวใจสำคัญของการดำเนินการในทุกสิ่ง

เเสดงออกมาทุกการกระทำ การเเสดงใดๆ จริต ผลงาน จะบอกศิลปะในตัวตนของคนเหล่านั้น

ผมทิ้งประเด็นใหม่เอาไว้ง่ายๆว่า

ศิลปะในการเเสดงตัวตน ในเกือบทุกด้าน จะบ่งบอกภาวะจิตของคนผู้นั้น


ว่าจะอธิบายสั้นๆ กลัวจะไม่เข้าใจหน่ะครับ ยาวอีกเเล้ว 555

เดี๋ยวคง จะคัดลอกบางส่วนในเเก่นมัน ไปลงในหัวข้ออื่นอีกที

เดี๋ยว..ดนตรี.....ในทัศนะของข้าพเจ้า.......จะกลายเป็นกระทู้อะไรไม่รู้เอา คริๆๆๆ คริๆๆๆ



ขอบคุณที่มาอ่านกัน เเละ ขอบคุณที่เเสดงความคิดเห็น ทุกท่านนะครับ