Maow Wrote:ผมพึ่งส่งขึ้นรถทัวร์ตอนประมาณหนึ่งทุ่มนี้เองครับ ด้วยอาการที่จำใจต้องกลับ พร้อมกับมีไข้เล็กน้อย
แต่ก็ได้ให้อาหารและยาพาราเซตามอลไปเรียบร้อยแล้วคาดว่าขึ้นรถคงจะหลับเลย
แต่ที่น่าเป็นห่วงและสงสารที่สุดก็คือเพื่อนร่วมเดินทางในรถทัวร์คันนั้น
ตอนกลับฝนตกห่าใหญ่มาก ไม่รู้ว่าเพื่อให้ความชุ่มเย็น
หรือตกล้างบางสิ่งบางอย่างจากเชียงใหม่
แล้วเจอกันใหม่ ถ้าหากแวะเวียนมาเชียงใหม่นะ...หัทยา สงวนสิน.............
น้าหนึ่งบอกว่าเป็นการฉลองก่อนวันเกิดที่ยาวนานที่สุดที่เชียงใหม่
แต่วันเกิดจริงๆคือวันที่ 1 สิงหาคม จะอยู่กับคุณแม่ทั้งวัน และสัญญาว่าจะทำในบางสิ่ง ก็ขอให้ทำให้สำเร็จนะครับ
ปัจฉิมบท...การสัญจรท่องแอ่วเวียงพิงค์ ของน้าหนึ่ง
ฟังจากน้า Maow...
"...น่าเป็นห่วงและสงสารที่สุดก็คือเพื่อนร่วมเดินทางในรถทัวร์คันนั้น..."
...น้าฯ ห่วงเพื่อนร่วมทางในรถทัวร์ว่าจะเหงา? สงสารพวกเขาว่าจะหงอย?
เนื่องจากน้าหนึ่ง คงหลับผลอยตลอดทางเพราะฤทธิ์ยาพาราฯ -หรือครับ???
"...ตอนกลับฝนตกห่าใหญ่มาก ไม่รู้ว่าเพื่อให้ความชุ่มเย็น
หรือตกล้างบางสิ่งบางอย่างจากเชียงใหม่..."
...ฟังดูมันทะแม่งทะแม่งพิลึกดี!
มันเหมือนแฝงจะบอกนัยอะไรคล้าย ๆ -...ฝนตกห่าใหญ่...ขับท้ายไล่ส่ง...555...
...พรุ่งนี้...
คงนี้ทันทีที่ปิ๊กฮอดบ้าน คงมีงานแถลงข่าว...จากน้าหนึ่ง...
รับรอง ย่อมไม่ใช่ข่าวเรื่องจัดงานวันเกิดของตนเอง...555...