ดึกสงัด-วิกาลยามนี้แล้วเหตุไฉนท่านยังไม่นอน?

[LittleNomad]

ในที่สุดก็เป็นอาจารย์ใบ้หวยนี่เอง...เลขท้ายสองตัว 09

เรื่องหวย...ไม่เพียงบ้ากันบ้านเรานะครับน้าป๋อ
ประเทศเพื่อนบ้านเรา ก็ใช่ย่อย!

เมื่อสามปีก่อน ตอนผมไปถ่ายรูปที่เมืองปะเตง หรือที่คนไทยเราเรียกว่า เมืองพะสิม
ตอนนั้นผมพักอยู่ที่เมืองชายฝั่งทะเลตะวันตกเฉียงใต้ในพม่าแห่งนี้ราว ๆ อาทิตย์เศษ
ที่หน้าตลาดใจกลางเมือง มีร้านน้ำชา (ร้านน้ำชาพม่า จะคล้าย ๆ ร้านกาแฟโบราณของบ้านเรา)
เป็นร้านเก่า ๆ แต่พร็อบดี ผมชอบมานั่งทุกวัน วันละหลายรอบ เพราะมักจะจับภาพผู้คนได้จากร้านนี้
...อยู่ ๆ สายวันหนึ่ง หม่องเจ้าของร้าน นุ่งโสร่งไม่ใส่เสื้อ ก็เดินมายื่นปึกล็อตตารี่ให้!!!
ทีแรกผมก็งง ๆ และบอกปฏิเสธว่าไม่เอา ไม่ซื้อ!
เขายิ้ม... แล้วตอบว่า แค่ดึงออกมาให้เขาใบหนึ่ง เท่านั้น -ผมทำตาม...

...เช้าตรู่วันถัด ผมกลับไปนั่งที่ร้านนั้นอีก เพราะแทบถือเป็นกิจวัตร
วันนี้ ผมสังเกตว่าหน้าตาหม่อง แกยิ้มแย้มเกินปกติ
และทุกครั้งที่ผมสั่งน้ำชา เขาจะลัดคิวให้ก่อน!?!
หลังจากนั่งอยู่ร่วมชั่วโมง ถ่ายรูปผู้คน ดื่มชาพม่าผ่านไป 3-4 แก้ว -ผมเรียกคิดเงิน

...หม่อง เจ้าของร้านเดินยิ้มมาเก็บถ้วย
ผมรออยู่พักใหญ่ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครมาคิดเงิน จึงบอกซ้ำเป็นคำรบสอง...
คราวนี้... หม่อง คนเดิมเดินยิ้มมายืนตรงหน้า เขาส่ายหน้า แล้วบอกว่าไม่คิดเงิน
ผมงง!?!
เขายื่นล็อตเตอรี่ เป็นปึกมาให้อีกเหมือนเมื่อวาน....

คราวนี้ผมเข้าใจทันทีว่าเ้กิดอะไรขึ้น...
...และหลังจากเลียบเลียงพูดคุยอยู่พักหนึ่ง จึงรู้ว่า...
คนพม่า มักมองคนเอเชีย ที่ไว้ผมเผ้าหนวดเครายาว เป็นพวกเกจิอาจารย์ไสยเวทย์ใบ้หวย
และเมื่อวาน หม่องถูกรางวัลจากล็อตเตอรี่ที่ผมดึงให้...555...
นับจากวันนั้น จนกระทั่งวันสุดท้ายที่พักอยู่ในเมืองปะเตง ...ผมเลยได้จิบน้ำชาฟรี...

แต่ความจริงในชีวิต
ผมไม่เคยซื้อหวยซื้อเบอร์
แถมเมื่อตอนรัฐบาลทักษิณ ทะลึ่งทำหวยบนดิน
ผมก็เคยเขียนบทความด่าอยู่หลายตอนในคอลั่มน์ที่เขียนประจำให้กับนิตยสารรายสัปดาห์ฉบับหนึ่ง ่...555...