อรุณสวัสดิ์ นะ.................ขอให้เป็นวันที่ดี

[hattaya111]

เช้านี้ อากาศดี ตื่นมาเเต่เช้าไปตักบาตร

ตอนสมัยผมเคยบวชอยู่วัดระฆัง ใกล้โรงพยาบาลศิริราช

ได้เคยบิณทบาตรอยู่เเถวระเเวกนั้น จะเจอกับ บ๊ะจ่างรสชาดดีๆอยู่ประจำ

ไม่ได้ทานบ๊ะจ่างดีๆเเบบนั้นนานทีเดียว

ผู้คนทางฝั่งธนบุรีที่ผมได้เคยสัมผัสตอนนั้น ผมรู้สึกได้ถึงการตกทอด การปลูกฝังทางจารีต

ยายอาจจะเ ห็นคุณพ่อของยายทำมา หลานของยาย ตกทอดสู่เหลน

การทำบุญของคนเเถบนี้ สะท้อนการเลื่อนไหลของจารีต การตกทอดทางวัฒนธรรมที่ดี ขอชื่นชมด้วยใจ
   

เเถบบ้านของผม มีคนเดียวที่ตักบาตรบ่อย คือคุณยาย ซึ่งตอนนี้ไม่อยู่เเล้ว พอดีไม่ว่าง เดินทางไกลไปล่วงหน้าในอีกภพนึง



เเต่สิ่งหนึ่งที่เเอบๆคิดไว้ตั้งเเต่ก่อนบวช เเละ ชอบทำอยู่บ่อยๆก็คือ ....

การตักบาตรด้วย อาหารที่คนมักไม่นิยมนำมาใส่บาตรกัน

เช่น ข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ หมูปิ้งข้าวเหนียว

   

วันนี้ทราบมาว่าเป็นวันไหว้ครู

ซึ่งจริงๆใน1ปีจะมีฤกษ์ไหว้ครู ครอบครู อยู่หลายครั้ง ตามหลักความเชื่อในฤกษ์ยามที่ดี ที่ได้ยินมา

เเละ ได้ยินมาว่า เป็นวันเกิดคนที่ไม่เคยรู้จัก เเต่ดันรู้สึกถึงเค้าทั้ง 2 คน

ประกอบกับ อากาศที่ดีมากของกรุงเทพ นึกว่าเอากรุงของผมไปเเปะติดไว้กับดอยที่ไหน

อาทิตย์ที่เเล้วไปอยู่เชียงใหม่จริงๆ ยังไม่รู้สึกเย็นขนาดนี้เลย


   

กิเลส ความอยาก อยากทำดีโดยการตักบาตร วิ่งเเล่นสู่ขั้วหัวใจ ผมจึงรีบก้าวขา เผ่นเเนบออกไป ......

เเม้ใจลึกๆจริงๆ จะไม่นิยมตักบาตรพระ ที่ยืนอยู่ตรงตลาด ข้างร้านขายบุญกุศล ที่มีข้าวเเกงขาย


จะลักษณะตกทอดจากคุณยาย ถึงวัย หรือ อย่างไรไม่ทราบ

บ่อยครั้งมากขึ้นที่เห็นคุณเเม่ เอาบาตรเป็นขันเงินฉลุลายเก่าๆ ไปวัดบ่อยขึ้น

ได้ยินเเว่วๆมาว่า เเม่ผมเเกจะไปเฉพาะ วันที่คนน้อยๆ

อยากให้อาหารที่ไปถวายนั้น พอเพียง ไม่ล้นจนต้องทิ้ง หรือ น้อยจนพระต้องฉันท์ มาม่า ปลากระป๋อง

เช้านี้ผมไขกุญเเจบ้าน เเจ้นออกไปหลั่นล้า เเต่เช้า ก็ไม่พบเเม่

นึกขึ้นได้เเกไปวัดต่างจังหวัด กับน้องสาว

ก็นึกอนุโมทนาความพยายามเเกในใจ

   
เดินไปหน่อย ไปซื้อหมูปิ้ง กะเเม่ค้าที่คุ้นเคยอยู่ใกล้บ้าน

ระหว่างรอปิ้งให้สุกดี ก็ชวนคุยกะเเม่ค้าตามนิสัย เเละ บำบัดโรคสมาธิสั้น ที่รอคอยอะไรไม่ค่อยเป็น



**พี่รู้ไม้... ตอนผมบวช ผมหน่ะอยากฉันท์หมูปิ้งมากเลยนะ .....** ผมเอ่ยขึ้นชวนคุย


**บวชอยู่ครึ่งเดือน ไม่เคยมีใครตักบาตรถวายมาให้เลย **


**คือ....ผมชอบตักบาตรด้วยหมูปิ้ง**


**อยากรู้ว่า จะมีใครคิดเเบบเราบ้างไหม **


** หรือ กุศล บาปบุญ มันจะส่งผลละบุญหมูปิ้ง มาให้เราฉันท์ไม้ 555 **

   

เเม่ค้าได้เเต่ยิ้มๆ ที่ได้ฟังเรื่องบ้าๆของผม เเกก้อตักน้ำจิ้มปรุงๆ ใส่ถุงมาให้ ซึ่งปกติก้อจะไม่ได้ขอมากะหมูปิ้ง

เหมือนเเกจะรู้ ก่อนผมบอกด้วยซ้ำ...ว่านี่ มื้อพิเศษ ตักใส่ธนาคารไว้ ละเก็บเกี่ยวกินภพหน้า



บางทีผมคิดว่า พระนี่เเหละ เป็นพนักงานไปรษณีย์ คอยส่งของ

ส่งบุญ ส่ง ความคิดถึงไปยังที่ต่างๆ ที่เราไม่สามารถไปได้ เเต่เชื่อว่ามีอยู่ เเละ เชื่อต่อไปอีกว่า

คนที่เรารัก ที่จิตจากร่างกายไปเเล้ว จะอยู่เเถวๆนั้น เเล้วก็พระนี่เเหละ ที่ดูเเลจัดการภาระกิจนี้

คือ..เป็นเจ้าหน้าที่ ส่งพัสดุทางความรู้สึกเหล่านั้น ไปยังพวกเขา




วันนี้เเปลกมากๆ เดินไปสักนิดก่อนถึงตลาดตลองเตย ในช่วงทางรถไฟ ก่อนตลาดปีนัง

ผมได้เจอพระรูปหนึ่ง ยืนอยู่ริมถนน

ด้วยความดีใจ จึงรีบเดินเข้าไปตักบาตร

ถ้าเคยอ่านตอนเก่าๆที่ผมเขียน จะรู้ว่า ผมเคยถามหาคนเเถวนี้มาเเล้ว จนสุปได้ว่า เเถวนี้พระไม่น่าจะมีมาเดินบิณทบาตร คงจะยังมีเเต่ยืนๆ เเถวร้านเเกงในตลาดเท่านั้น

นี่จึงนับว่าเป็นโอกาสที่เยี่ยมมาก ที่ได้เจอพระที่ไม่ยืนๆที่ตลาด เเต่มารับบาตร เเบบสัยจร ซึ่งนี่คือกิจของสงฆ์ ที่ต้องออกเดินบิณทบาตร โปรดสัตว์ในที่ต่างๆ



พอดีนำกล้องที่ยืมเค้ามาด้วย จึงเดินถ่ายๆสิ่งต่างๆในขณะขากลับ อย่างรู้สึกสบายใจ ที่วันนี้ได้ทำสิ่งที่สบายใจ

สิ่งที่เห็นเเละอยากเล่าเรื่องในวันนี้ คือสัญลักณ์ เเห่งสี ที่เเสดงถึงความรู้สึกต่างๆ


มาว่ากันด้วย..สีเหลือง