สงกรานต์ปี50 ผมกลับบ้านตามปกติ สังเกตว่ามีร้านมาเปิดใหม่ไม่ไกลบ้านนัก เลยไปขอออดิชั่น เขานัดมาอีกวัน วันไปออเล่นไปแบบทุลักทุเล เล่นเสร็จเจ้าของร้านไม่เอาแต่ผู้จัดการให้มาลองดูอีกวัน อีกวันเล่นดีขึ้นคราวนี้ก็ได้เล่นสมใจ ค่าตัว 350 บาทมารู้ทีหลังว่าเรื่องรับผมเข้ามาเล่นเนี่ย ทำให้เจ้าของร้านกับผู้จัดการทะเลาะกันเลยนะพอผมเล่นไปสองอาทิตย์ผู้จัดการก็ออกทุกวันนี้ยังคุยกันอยู่เขาบอกว่าผมเล่นไม่ได้เรื่องเลยแต่เห็นความตั้งใจเลยอยากให้โอกาสต้องขอบคุณเขาจริงๆ
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนที่ผมไม่ซ้อม และมีงานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันนี้ผมได้เล่นทื่ข้าวสารผมอยากเล่นที่นี่มากเพราะคนเยอะทุกวัน จะมีคนได้ยินผมได้เห็นผมมากมายต่อวันและได้เล่นเพลงที่ตัวเองชอบ สรุปทุกวันนี้ผมมีความสุขมากๆและไม่ต้องการอะไรอีกผมพอใจแบบนี้และหาตัวเองเจอแล้วครับ