น้าๆ สร้างแรงจูงใจในการเล่นกันยังไงครับ

[BytSerk]

ตามหัวเรื่องเลยครับ เรื่องของเรื่องก็คือ

เมื่อหลายปีก่อนตอนที่ผมเริ่มเล่นกีตาร์ใหม่ๆ รู้สึกว่าอะไรๆ ก็แปลกใหม่ไปเสียหมด
อยากฝึกอยากลองมันซะทุกบทเรียนทุกลิคทุกเทคนิก

ซึ่งอาจจะเป็นโชคดีของผมหน่อยที่ไปได้เร็ว ก็เลยได้ดูดซึมดูดซับสิ่งที่ผมฝึกผมเรียนเข้ามาในตัวเยอะหน่อยครับ

ต่อตอนนี้มันเหมือนเป็นคอขวดครับ คือหลังๆ นี้รู้สึกว่าเรียนอะไรใหม่ๆ ยากจัง ไม่ค่อยจำด้วย
ผมเรียนเองจากตำราที่หาได้ครับ เคยไปเรียนจริงๆ จังๆ อยู่บ้าง แต่พอเห็นหลายๆ ที่ๆ ดองนักเรียน สอนกั๊กไปกั๊กมา เรียนผ่านไปหลายเดือนก็ยังเล่นไม่จบเพลง

(ผมเห็นด้วยกับพื้นฐานที่แน่นๆ แต่ผมเชื่อว่าไม่ใช่ทุกคนที่ต้องการอะไรที่มากขนาดนั้น ผมยังจำความรู้สึกปลื้มใจกับ C/Am/Dm/G7 ครั้งแรกที่ฟังได้ ณ ตอนนี้ผมไม่ต้องการโครงสร้างคอร์ด ผมไม่ต้องการการ Voicing ผมไม่ต้องการการจับหลาย Position ผมต้องการแค่ดีด 1 ทีสำหรับ 1 คอร์ด ผมก็มีความสุขแล้วครับ)

สุดท้ายก็เลยพาลไม่ชอบเรียนตามสถาบัน อย่า มา ฮา อาจเพราะเคยโดนอ.ที่นั่นดูถูกว่า
เด็กอายุ 10 ขวบที่เป็นศิษย์เอกแก เก่งกว่าผม ซื่ง ณ วันนั้นผมไม่เคยเรียนทฤษฏีดนตรี ฝึกแต่การเล่นสด แกะคอร์ดสด ผมฟังแล้วลมขึ้น เกลียดแกไปเลย ...

ณ วันนี้ผมเล่นดนตรีกลางคืนมาได้ประมาณ 2 ปีครับ เป็น 2 ปีที่มีความสุขมาก แต่ผมกลับพบว่าทักษะดนตรีมันพัฒนาได้น้อยมาก ผมมีโอกาสได้เล่นกับมือ Percussion อาชีพคนนึงในเชียงใหม่ ผมก็ได้ฝึกจังหวะแปลกๆ Timing Dynamic etc. ก็ดีครับเป็นอะไรที่ต้องการเหมือนกัน

ก็เลยอยากต่อยอด ลองหาข้อมูล Jazz กับ Blue ดู อยากเล่น หาตำรามาปรินท์ออกมาดิบดี สุดท้ายก็ได้แต่ดอง เพราะพอลองไปฝึก พบว่ามันจำเป็นต้องรื้อความรู้ใหม่เลย เพราะโครงสร้างผมมันเป็นครูพักลักจำ ไม่มีระบบเท่าไหร่ เลยเป็นปัญหาต่อการฝึก

คำถามก็คือ น้าๆ เคยมีประสบการณ์แบบผมบ้างรึเปล่าครับ แล้วสำหรับคนที่เคย น้าๆ ผ่านจุดนั้นมาได้ยังไงครับ อนุญาตให้ใช้เวลาตอบไม่เกิน 5 นาที และไม่ควรเกิน 1 หน้า A4

ขอบคุณล่วงหน้าครับ