น้าๆ สร้างแรงจูงใจในการเล่นกันยังไงครับ

[Kitja]

ผมยึดหลัก พรหมวิหาร 4 ครับ
เมตตา = ปรารถนาให้ผู้อื่นได้รับความสุข
เวลาเล่นกีต้าร์ผมอยากให้ผู้ฟังมีความสุขที่ได้ฟังเสียงกีต้าร์เพราะๆจากฝีมือของผม

กรุณา = ความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์
พอเล่นแล้วคนฟังทำท่าเซ็งเนื่องจากเสียงกีต้าร์ที่ผมบรรเลง ผมก็จะหยุดเล่น คนฟังจะได้พ้นทุกข์

มุฑิตา = ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี
เวลาเห็นคนเล่นเพราะๆ จะเก่งหรือไม่เก่งไม่เป็นไร ขอให้เพราะก็แล้วกัน ผมจะชื่นชมและเอาเป็นแบบอย่าง

อุเบกขา = เป็นการวางเฉยในบุคคลที่กระทำดีและไม่ดีต่อตน
เวลาได้ยินคนติก็ไม่เอามาใส่ใจ ตั้งหน้าตั้งตาฝึกซ้อมต่อไป ใครจะเก่งมาตั้งแต่เกิดล่ะ...เนอะ!

ทั้งหมดนี้เป็นแรงจูงใจในการกลับมาเล่นกีต้าร์ของผม หลังจากแขวนมันไว้ที่ข้างฝาบ้านกว่าสิบปีครับ

สาธุ .......

ของผมเกิดจากการที่ได้เห็นน้า ๆ เล่นกีตาร์กันเก่งเหลือเกินครับ เลยอยากเล่นได้เก่ง ๆ บ้าง กว่าจะหาทางเจอ ก็นานพอดู แต่ช้าเร็วไม่เป็นไร ดีกว่าไม่ได้ลงมือทำครับ หลังจากเอากีตาร์วางไว้ (น้ากานต์แขวน คออาจยืดได้) สิบกว่าปีเหมือนกัน พอมาเจอน้า ๆ เล่นให้ฟังในงานมิตติ้ง เลยทำให้อยากเล่นได้เก่ง ๆ บ้าง ครับ ตอนนี้ก็เล่นได้เพิ่มอีกหลายเพลงครับ แต่สิ่งที่ยังเล่นไม่ได้คือ "เล่นบนเวที" ครับ