นามบัตรเป็นพิษ

[call]

กฎกติกาการเล่นเมล์ลูกโซ่ คือ พยายามหาวิธีการใดก็ได้ ที่จะทำให้ผู้รับเมล์จากเรา ส่งเมล์เผยแพร่ต่อให้แก่บุคคลอื่นจำนวนมาก ๆ จาก 1 เป็น 10 จาก 10 เป็น 100 จาก 100 เป็น 1000 ....จนกระทั่งเป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้าน

ทีนี้ เขาทำแบบนี้เพื่ออะไร คำตอบคือ เพื่อความสนุกที่ได้กลั่นแกล้งคนอื่น ทำให้คนอื่นเชื่อและทำตามในสิ่งที่เขาอยากให้ทำ โดยมีเป้าหมายคือ ให้มีการเผยแพร่เมล์ลูกโซ่ออกเป็นวงกว้างไปเรื่อย ๆ จนกว่าเมล์ฉบับนั้นจะย้อนกลับมาที่ตัวเอง (ต้นตอเดิม) โดยใช้ระยะเวลาเป็นเครื่องตัดสิน ยิ่งใช้เวลานานเท่าไรยิ่งดี เพราะหมายถึงการแพร่กระจายออกเป็นวงกว้างมากยิ่งขึ้น

รูปแบบที่นิยมนำมาใช้ในการเล่นเมล์ลูกโซ่คือ

1. การส่งข้อความมาถึงผู้รับ และให้ผู้รับส่งต่ออีก 7 คน 10 คน ภายในเวลาที่กำหนด โดยการแช่งชักหักกระดูกถ้าไม่ทำตามจะประสบกับภัยวิบัติ ล้มเหลวในชีวิตแบบไม่มีโอกาสได้ผุดได้เกิด แต่ถ้าทำตามจะโชคดีใน 3 วัน 5 วัน หรือถูกล้อตเตอรี่รางวัลใหญ่ เป็นต้น

2. การแต่งเรื่องว่ามีบุคคลในรูปกำลังเจ็บป่วยเดือดร้อนต้องการขอความช่วยเหลือด่วน โดยอาจมีภาพประกอบที่ทำให้ดูแล้วชวนน่าสงสาร เห็นใจ และบอกว่าทุกครั้งที่มีการ forward เมล์ต่อ ผู้เจ็บป่วยจะได้รับเงินจากองค์การการกุศล 3 - 5 เซนต์ต่อหัว (บางครั้งก็เป็นบริษัทไมโครซอฟท์ ของนายบิลเกตต์ เลยก็มี) ทำให้ผู้รับเมล์ที่มีใจเมตตาอดสงสารไม่ได้ที่จะรีบช่วย forward เมล์เผยแพร่ต่อออกไปให้ผู้อื่นในทันที

3. การแต่งเรื่องในเชิงอาชญากรรมในรูปแบบใหม่ ๆ ที่คนมักคาดไม่ถึง เพื่อกระตุ้นจิตสำนึกให้ผู้รับเมล์อ่านแล้วรู้สึกเป็นห่วงคนใกล้ตัวขึ้นของตัวเองขึ้นมาทันที และแน่นอนว่าเมื่อผู้รับเป็นห่วง เขาก็จะต้องรีบส่งเมล์บอกต่อให้กับคนใกล้ตัวเพื่อนฝูงมิตรสหายของตัวเองทราบให้เร็วที่สุด เพื่อจะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อเหมือนในเมล์ ซึ่งถ้าอ่านดี ๆ จะพบพิรุธหลายจุดในเนื้อเรื่องที่แต่งขึ้น คือ เริ่มต้นไม่ค่อยมีที่มาที่ไป สถานที่และเวลาในเรื่องไม่ระบุชัดเจน เหตุการณ์บางอย่างขัดต่อข้อเท็จจริง และที่สำคัญคือ ทำไมไม่เคยปรากฏเป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ ทำไมผู้เคราะห์ร้ายถึงไม่ไปแจ้งความตำรวจ เนื้อเรื่องมักแต่งว่า เกือบเสียที (แต่ยังไม่เสียที) เพราะถ้าแต่งเรื่องว่าเสียทีหรือพลาดท่าไปแล้ว ก็จะมีข้อสังเกตทันทีว่าทำไม่ไม่ไปแจ้งความกับตำรวจ เอาสำเนาใบแจ้งความมาเป็นหลักฐานยืนยันประกอบเรื่องที่เล่าว่าเป็นเรื่องจริง ตัวอย่างเรื่องที่เคยได้รับเมล์ทำนองนี้ เช่น ขึ้นแท็กซี่เจอเปิดแอร์แรง ๆ มาที่เบาะนั่งด้านหลัง ต่อมาได้กลิ่นยาฉุน ๆ แล้วรู้สึกจะเป็นลม หายใจไม่ออก อีกเรื่องคือ มีคนขึ้นรถเมล์นั่งเบาะหลังสุด แล้วโดนคนนั่งข้าง ๆ เอาเข็มตำที่แขน ต่อมารู้สึกเวียนศีรษะ อะไรทำนองนี้ เป็นต้น

ถ้าเอาชื่อเรื่องหรือข้อความบางข้อความไปเสิร์ชในกูเกิ้ลก็จะได้คำตอบทันทีว่า เมล์พวกนี้ระบาดมานานแล้ว กว่าจะมาถึงเราก็อาจจะผ่านมาเป็นปีแล้วก็มี ว่าง ๆ พี่ป๋อลองเป็นต้นตอเมล์ลูกโซ่บ้างสิครับ ผมจะช่วยส่งไม้ต่อให้ แล้วจับเวลาดูว่า นานแค่ไหนที่เมล์นั่นจะย้อนกลับมาที่พี่ป๋อเอง อาจจะติดปลายนวมกับป้าแดงก็ได้ เช่น ถ้านานเกินกว่า 3 เดือนต้องยอมให้ซื้อกีตาร์ใหม่อีก 3 ตัว เป็นต้น แต่ถ้าแพ้พี่ป๋อก็ต้องขายกีตาร์ออก 3 ตัวในทางกลับกัน เป็นไงครับวิธีนี้เข้าท่าดีไหม