ฝันว่า...ได้เจอพ่อ

[hattaya111]

.....



ฝันว่า....ได้เจอพ่อ



บทความนี้ ไม่ได้เป็นเรื่องเเต่งเติมใดๆ ไม่มีคุณค่าใดๆในทางวรรณกรรมทั้งสิ้น เเรกๆคิดว่าน่าอายด้วยซ้ำ ที่นำเรื่องส่วนตัวที่ล้มเหลวมาเล่าต่อสังคม

เเต่เมื่อนานผ่านไป ผมได้อ่านอีก เเละ ส่งไปให้ คุณ เอนก เพื่อนนักเขียนคนหนึ่ง เค้าก็เเนะนำให้ตัดทอน เเละ ขยายบางส่วน ซึ่งผมไม่ทำ คิดว่าออกมาดิบๆดูเลย น่าจะได้ความสดกว่า

.........................................................................

คัดลอกจาก จาก.... http://www.oknation.net/blog/wheretheheartmet

http://www.oknation.net/blog/wherethehea...mment#read

วันพุธ ที่ 4 มีนาคม 2552


เขียนไว้นานเเล้วหลายปี บังเอิญเจอ ....ไม่กล้าเอาไปลงไหน เลย ส่งมาเล่นๆ

พอดีได้อ่านข้อเขียนของใครคนนึงที่เเวะมา อ่าน เเละ โหลดงานอัลบั้มของผมไปฟัง เค้าคอมเมนต์เอาไว้น่ารักดี

เเต่เมื่อได้ไปอ่านก็รู้สึกอะไรบางอย่าง จึงนำบันทึกที่เขียนทิ้งไว้นานเเล้วมาลงที่นี่


หวังว่าเธอคงจะได้อ่านมันนะ

http://www.oknation.net/blog/yanindy/200...mment#read

ขอบคุณมากสาวน้อย




บันทึกนั้นเขียนไว้...ว่า........



หลังจากมีเหตุ อันทำให้ต้องไปดูหนัง ที่โรงที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยดูมา ...... นอนสดุ้งตื่นมาเกือบตี5



เพราะ ฝันว่า........





.............ได้เจอพ่อ



........พ่อมักเป็น เเบบนี้เสมอ จะมาเมื่อไหร่ก้อมา ไปเมื่อไหร่ก้อไป



พ่อผมเป็น ข้าราชการกรมป่าไม้คนนึง ซึ่งบ้างานมาก สมัยก่อน อยู่ปราบปราม ต้องออกพื้นที่บ่อยมาก เข้าป่าไปตรวจจับ ไม้เถื่อน กลับมากรุงเทพ ต้องมีอันเข้ากรม



มานั่งพิมพ์หนังสือ มาขึ้นศาลฟ้องเค้าตลอด ในมุมนึง พ่อนั้น เก่ง เเละ เท่ห์มาก เป็น นายป่าไม้ที่ซื่อ ตรง ดุดัน เด็ดเดี่ยว รักบ้านเมือง รักความถูกต้อง มีอำนาจ



ไปไหนมาไหน มีเเต่ลูกน้อง คอยดูเเล ให้ความเคารพ........

เเต่ .....ในเวลาเดียวกัน พ่อก้อต้อง อยู่เเต่ข้างนอก ไม่ค่อยกลับบ้าน ให้เราได้พบเจอสักเท่าไหร่ เเต่ก้อ เป็นเเบบนี้ ตั้งเเต่เกิดเเล้ว เลยชิน



ผมคิดในวัยเด็กว่า พ่อเรานั้น ทำเพื่อความถูกต้อง ทำเพื่อชาติ

พ่อ....เป็นต้นเเบบของ ความเป็นลูกผู้ชาย กล้าหาญ อดทน พ่อเคย ถูกตามไล่ทำร้าย ขับรถหนีคนที่มาทำร้าย

จนประสพอุบัติเหตุรถยนต์ จนตาเสียการมองเห็นไป เหลือเพียงข้างเดียว คงเห็นได้ลางๆ เเต่พ่อก้อยังทำงานต่อไป

จะมีคน ชอบบอกว่า.... พ่อนั้น ตรงมาก ไม่รับ สินบนใดๆ ที่จะให้ทำสิ่งไม่ดี เค้าว่ากันว่า คนทำงานในตำเเหน่งของพ่อนี้ จะกอบโกยได้อย่างมหาศาล



เเต่พ่อเรา คือ ....นายป่าไม้ที่ จนที่สุด

เเต่.... ผมก้อภูมิใจ ในสิ่งที่พ่อเป็นมาก ไม่เคยคิดนิยม ว่าการมั่งมี เป็นสิ่งที่ต้องเเสวงหา



เพื่อ มาบอกสังคม ว่า อะไร หรือ ยังไง

นับถือ.. คนที่ความงดงามในใจ ความถูกต้อง ความมีเกียรติ จากสิ่งดี ที่ได้ทำ



ไม่บ่อยนัก...

ที่ผมจะได้พบพ่อ ..............บางครั้ง ก็เกร็งมาก เพราะ เราเรียนศิลปะ มักทำอะไรไม่ค่อยเข้าท่า อาจคิดเห็น ไปในทาง หรือ มุมที่ ต่างไป เเละ อาจจะ วัยที่ต่างกันมาก



พ่อเป็นคน ที่พูดจาเเรงมาก ...............ซึ่ง ผมเกลียด การเเสดงพฤติกรรมเช่นนั้น เเต่คงอาจรับซึม มาทางพันธุกรรมบ้าง โดยไม่ตั้งใจ



...ซึ่ง ก้อพอจะรู้ตัว อยู่บ้าง การรักความถูกต้องมั่นใจ รักเกียรติ ชอบเสนอนำ สอน ชี้เเนะ เเม้เราจะไม่ได้อยูในสถานะครู เเละใน หลายๆที่ ที่อาจจะไม่ต้องการ ผู้สั่งสอนใดๆ



การหลงลืม ไปถึง การไม่เข้าใจ โอนอ่อนผ่อนตาม ปล่อยวาง ในสิ่งต่างๆ ซึ่ง คนเราไม่จำเป็นต้อง ดีที่สุด ถูกต้องเสมอไป

บางครั้ง กฏกติกา มาตรฐาน ไม่ได้จำเป็น ต้องใช้ตลอดเวลา .........



คนรอบข้างเรา ควรถูก มอง คิด ปฏิบัติ ในเเง่ ความรัก ความเข้าใจ เห็นใจ



ไม่บ่อยเลย....



ที่ผมจะได้ พบพ่อ .......

........ท่านมัก มา เเละไปในเวลา ที่เราอาจไม่เข้าใจนัก ยิ่งตอนนี้ อายุมาก ป่วยด้วยหลายโรค การติดต่อที่ไม่บ่อยนัก

การที่พ่อ มีครอบครัว เเละ ลูกมากมาย เเละ ยังรักการเดินทางอยู่ ก้อยิ่งทำให้ เราพบเจอกันน้อยมาก

เมื่อคืน..... ที่ได้ ไปดู หนังสั้น เทิดพระเกียรติ ที่เราได้ มีโอกาศ ได้ใช้ ความสามารถ ในสัมมาอาชีพของเรา คือ ...เสียงประกอบ ในส่วนหนึ่งของงานนั้น

ทำให้ได้ไปซึมซับ สิ่งดีๆกลับมา....

มี หนังสั้น เรื่องนึง คุณ เป็นเอก มีบท ไปสัมภาษณ์ นักดนตรีตาบอด ท่านนึง ซึ่ง เก่งมาก ในมุมมอง มีวิธีคิด

ที่ทำให้ ผมเองเสียตั้งหาก...ที่ต้อง

.......กลับมารู้สึก ว่า เรานี่ตั้งหากที่ พิการ... เเละ ไม่ได้มี ความน่าภาคภูมิใจอะไรเลย นั่งดูไป ละอายไป สะเทือนใจร้องไห้ เเต่ต้องเก็บอาการ



เมื่อ ไม่ถึงชั่วโมงมานี่เอง เพิ่งจะถอดใจกับอาชีพ



คิดว่า ตัวเองคงจะไม่ไหว กับงานการด้านดนตรีเเล้ว ทำอะไร ก้อไม่ได้เรื่อง มีโครงงานมาเเล้วปีนี้น่าจะ4งาน เเต่ ไม่สำเร็จ สักงาน



เป็นเเค่ การเสียเวลา.... เผาผลาญเวลา... เเละ เวลา ก้อคร่าชีวิตไปวันๆ ไร้คุณค่า เเละ ความหมายใดๆ

กับ เพื่อนร่วมงานที่ดีที่สุด เท่าที่เคยมีมา เเละหาได้ ก้อเพิ่งทำอะไรผิดๆโง่ๆ ไม่เข้าท่า เเล้ว ก้อต้องสูญเสียไป



ก่อนหน้าหนังเเสดง ก้อนัด คัดตัวทีมงานใหม่มา เเล้วก้อ....เหลว ไปอีกคน .....จนเริ่มปลง

ช่วงนี้ เเม่ เเละ น้องกลับมา อยู่บ้านด้วย ก้อไม่กล้าบอกว่า เป็นอะไรยังไง ที่ทำอยู่ เกิดอะไรขึ้นอีก



ที่เคยบอกเค้าว่า ไม่เคยมั่นใจ อะไรเเบบนี้ ทำงานดีมาก เป็นช่วงเวลาที่ ดีที่สุด อีกช่วงหนึ่งทีเดียว งานสำเร็จเเน่

ตอนนี้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ว่าซื้อ กีตาร์ใหม่จะมาทำงานชิ้นนี้ เเต่อุ้มมายังไม่ถึงอาทิตย์เลย..........



.. เลย ต้องคอยหลบหน้า เงียบ เเละ เงียบไป



การที่ต้องขุดศพ ของงานชิ้นเก่า มาประกอบร่างเพื่อ เสนอ งานใหม่ ไม่มีเวลา เเละ ที่ทางให้ พักสะเทือนใจโศกเศร้า อะไร

ทำให้ผมรู้สึก เข้าใจ ริคเคน เเฟร้งเก้นสไตน์ ที่ผ่า ชำเเหละ ประกอบศพคนรัก เพื่อสร้าง คืนชีพ เเฟร้งเก้นสไตน์ ซึ่ง ยังไม่รู้เลย ว่า ที่กำลังทำต่อไป จะเป็นยังไง เเต่สร้างขึ้นทั้งน้ำตา



จริงๆ อยากให้ คนรอบข้าง เเละ ตัวเองได้ เข้าใจ มั่นใจว่า ...........ถึงจะ เสียเวลา เสียอะไรไปมาก ..... เเต่พยายาม.....จน มันสำเร็จ .....



..... .ไม่ได้ไร้สาระไปวันๆ เรา มีงานออกมาให้เห็น



การได้ดูหนัง ที่ เล่าเรื่องคนตาบอด เล่นดนตรี มัน สะเทือน เรียกสติ กลับมาอีกครั้ง



ซึ่ง หมู่นี้ ต้องเรียกบ่อยมาก .... ท้อรายวัน

จริงๆ ถ้ามีปุ่ม กดหยุด เราได้ น่าจะกดไปนานเเล้ว คิดโง่ๆไปหลายที ดีที่ไปเรียน กระบวนการเข้าใจจิต จับตัวรู้ ทันอารมณ์อยู่ เเม้จะ ช้าบ้าง เร็วบ้าง ก้อ ดันตามทัน ตะครุบ ไล่อยู่ได้เรื่อยๆ



หนังหลายเรื่องในงานนี้ ดีมาก ทำเอาเราต้องกลับมาฝัน



ซึ่งก้อไม่บ่อยนัก...
ที่ผม ....จะได้พบพ่อ ...............

ซึ่งคราวนี้ เราได้พบพ่อ เเบบเเข็งเเรง กะลังขับรถพาเราไปไหนสักที่ เปิดซีดี เเละ เปลี่ยนเเผ่นได้ โดยที่ตา เเกไม่เห็น

เราขอขับรถให้ เเกบอก เเกไปได้ ก้อเลยตามใจ



คราวที่เเล้วสัก2อาทิตย์ได้ ก้อเคยฝันถึงพ่อ

....ว่าประมานมาจัดงานคล้ายๆ ยกน้ำชา ไหว้ดอกไม้มาลัย คล้ายงานเเต่ง งานขออะไรสักอย่าง ซึ่งวันนั้น ก้อได้มีเหตุ วิ่งลงไปซื้อ มาลัยจริงๆ เเละเห็นการกราบไหว้ขอคมา บนประมาณเก้าอี้รับเเขก เเบบนั้น ก้อเเปลกดี



ถึง เราจะเกเร ไม่เข้าใจเพลี่ยงพลั้ง ดำรงชีวิต ด้วยความเขลาไปบ้าง



เราควรจะ เรียนรู้ เเล้วพัฒนา เเก้ไขต่อไป เหมือนท่อนนึง ของ เพลงที่ๆฟ้ง ทุกครั้ง เเทบสะอื้น ...



...... เนื้อร้องว่า จะเเน่วเเน่ ..เเก้ไขในสิ่งผิด .. จะรักชาตฺจนชีวิต เป็นผุยผง .จะยอมตาย หมายให้เกียรติดำรงค์ .....

เเละที่ว่า...... .ไม่ยอม เเพ้ น้อยใจในโชคชะตา ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป

ผมเคยคิด เสมอเลย ว่า... ทุก สิ่งมีหน้าที่ มีบทบาท มากน้อย สำคัญต่างไป เเต่ทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง
ทุกเกลียว ทุกฟันเฟือง มีความสัมพันธ์ เชื่อมโยงกัน



ศิลปะ เเละ ดนตรี ขัดเกลา บ่มเพาะ จิตใจมนุษย์



บ่อยครั้ง ที่ผมคิด นี่คือหน้าที่ใช่ไหม...

เเละ เราถูกสร้างมา ถนัดเฉพาะตัว ในเเขนงนี้ .......ให้ต้อง เป็นภาระกิจ



ซึ่งเราไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ ทหาร หรือ วิศวะกรอะไร

ถึงเเม้ ดูไม่สำคัญ ไม่มีเกียรติความหมายอะไรนัก เเต่ เราควรเคารพตัวเอง ตั้งใจทำหน้าที่ ที่ถูกมอบหมายไว้ ด้วยความภาคภูมิ์

เพราะถ้า เราไม่ให้เกียรติ ในหน้าที่ตนเอง เเล้วใคร ...จะให้เกียรตืต่อตัวเรา



สิ่งที่คิดตอนนี้คือ.........................ผมจะทำงาน เเละ สร้างดนตรี เพื่อชาติ ......โดย ทำมาเเล้ว ทำมาตลอด เเละ จะทำต่อไป



ขอบคุณ พ่อที่ไม่ค่อยได้สั่งสอน เเต่ เเสดงวิถีชีวิตไว้ ให้เข้าใจถึง สิ่งที่ดีต่างๆ จนผมได้เข้าใจ



ขอบคุณครับ





ขณะนี้กำลังทำงานอัลบั้ม ชุด 3 เห็นอะไรบางอย่างเเล้วรู้สึก จึงนำบันทึกเก่าๆมาลงไว้ เผื่อจะเกิดเเรงอะไรบางอย่างกับใครได้ เเม้เเต่ตัวผมเอง



ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง

--------------------------------------------------------------------------------


ขณะนี้ คุณพ่อกำลังเตรียมตัวผ่าตัดหัวใจอีกครั้ง

หากมีความดีงามอันใดบ้างในการสื่อสารใดๆที่มีมา ขอมอบกุศลความดีเหล่านั้น เเด่คุณพ่อ ให้เข้มเเข็งอดทน ผ่านพ้นทุกความยากลำบากได้โดยดีด้วยนะครับ

นาย หัทยา สงวนสิน