ฝันว่า...ได้เจอพ่อ

[Maew]

น้าหนึ่งบอกว่า บันทึกนี้เขียนไว้นานแล้ว
แสดงว่าตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในช่วงท้อแท้อะไรใช่ไหมครับ
ถ้ามีอารมณ์นั้นอีกเมื่อไหร่ก็เข้ามาคุยกันเยอะๆนะครับ

แต่ก่อนนี้ผมมีช่วงท้อแท้บ่อยครับ ตอนทำวิทยานิพนธ์
..บ่อยมาก
มันเหมือนกับเคว้งๆ เพราะไม่รู้เรามาถูกทางหรือเปล่า จะเสียเวลาฟรีไหม จะจบไหม
มีอารมณ์อย่างนี้เมื่อไหร่ ผมก็หาอย่างอื่นทำ (เพราะอย่างนี้สิถึงจะไม่จบเอา!)
ไม่งั้นมันเครียดมาก..

อีกวิธีหนึ่ง คือ ผมจะมองชีวิตของคนอื่น ทั้งที่ เหนือกว่า/ด้อยกว่า, มองดูชีวิตตัวเองที่ผ่านมา
แล้วก็จะรู้สึกว่า สิ่งที่เรามองดูว่าหนักหนาตอนนี้ เวลาผ่านไปมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย
เส้นทางชีวิต เราเลือกแล้ว มีหน้าที่ก็ทำไป...
..อย่างเลวร้ายที่สุดก็แค่ไม่จบ ซึ่งก็ไม่นับเป็นอะไรได้

เข้าใจตนเอง เข้าใจคนรอบข้าง ใจก็สงบและเป็นสุขขึ้นเยอะ
ทุกวันนี้ แม้จะไม่ได้มีบททดสอบจิตใจอะไรเข้ามามากนักในแต่ละวัน (ซึ่งก็ดีแล้ว)
แต่ผมก็พยายามฝึกจิตใจ,พยายามเข้าใจความคิดและอารมณ์ ของตัวเองอยู่เนืองๆ
และเชื่อว่า เป็นทางหนึ่งที่จะทำให้เราใช้ชีวิตอยู่ในสังคมแบบโลกๆได้อย่างมีความสุข มากกว่า ความมั่งมีทางวัตถุ

ถ้ามีอะไรก็มาแลกเปลี่ยนกันนะครับ ผมชอบความคิดและความเป็นศิลปินของน้าหนึ่ง
ส่วนเรื่องคุณพ่อ ก็ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีครับ