new..เรื่องเล่าเเบบหัทยา...เวลา...คุณค่าในการดำเนินชีวิต ในความคิดของผม

[โฟล์คน้อย]

ผมชอบอ่านงานของน้าหนึ่งนะ มีแง่คิดอะไรหลายอย่าง


ชีวิตผมทุกวันนี้ค่อนข้างหาคำตอบกับตัวเองมาก หลายปีมานี้ หลายคนบอกว่าผมฟุ้งซ่าน
ผมมักมีคำถามในเกือบทุกวัน ทุกเวลา ทุกลมหายใจ ทุกชั่วขณะที่มีสติระลึกได้


หลายครั้งจิตใจวุ่นวาย ไม่นิ่ง แต่ก็พยายามเข้าใจกับมัน ดึงมันไว้


ผมเคยเป็นคนดื่มบ่อย สูบบุหรี่จัดมาก
ตู้เย็นที่บ้านต้องมีทั้งเหล้า เบียร์ โซดา บุหรี่วางอยู่หลังตู้ไม่ขาด


ผมรักการเล่นกีตาร์ ชอบการดื่มสังสรรค์
ใช้เวลาในการเล่นกีตาร์ ทั้งที่เล่นด้วยการใช้ความคิด และไม่ใช้ความคิด แต่ละครั้งยาวนาน
ใช้เวลาในการดื่ม สังสรรค์ กับคนรู้จัก กับเพื่อน ทั้งเรื่องงาน และส่วนตัว


เวลาในแต่ละวัน ถูกใช้ไป โดยที่ไม่เคยเสียดาย ไม่เคยต้องการคำตอบ


วันที่ภรรยาผมตั้งครรภ์ ผมเริ่มมีคำถาม
วันที่ลูกผมลืมตาดูโลก คำถามยิ่งหนักขึ้น


ผมกำลังทำอะไร


เรื่องการดื่ม ผมลดลง การสูบ ผมหยุด
เวลาของการเล่นกีตาร์ ถูกลดลง ด้วยเวลาของลูก


เพื่อนเริ่มห่าง ด้วยการใช้เวลาไม่เหมือนก่อน
ไม่ค่อยสังสรรค์ เพราะอยากอยู่กับครอบครัว
หลายคนเข้าใจ หลายคนคิดต่าง
แต่ไม่เป็นไร


ทุกวันนี้ ผมแทบไม่ได้เล่นกีตาร์ ได้แต่จับ เช็ด ลูบ โอบกอด
เพราะทุกครั้งที่เริ่มเล่น ลูกก็อยากเล่นกับพ่อ อยากให้พ่อเล่นด้วย
การเล่นกีตาร์ที่เคยใช้ความคิด การฝึก การแกะเพลงใหม่ ๆที่อยากเล่น ถูกหยุดไว้
การเล่นกีตาร์ในทุกวันนี้ คือการเล่นอะไรที่ลูกสนุก หัวเราะ


ผมมีความสุขกับสิ่งนี้


ความสุขของเสียงกีตาร์ที่เคยใช้เวลาทุ่มเททั้งวัน ถูกทดแทนด้วยเสียงหัวเราะของลูก
รอยยิ้มที่เคยเกิดขึ้นเมื่อเข้าใจอะไรใหม่ เจออะไรใหม่ ๆในเสียงกีตาร์ ในเพลงที่กำลังฝึก ค้นหา
กับกลายเป็นรอยยิ้มที่เกิดขึ้นจากการพบเจออะไรใหม่ ๆของลูก จากคำถามต่าง ๆที่ลูกสงสัย


มีคนเคยถามผมว่า เสียดายบ้างไหมกับสิ่งต่าง ๆที่เคยฝึก เคยเล่นมา
กับเวลาที่เคยใช้ไปกับกีตาร์ เพื่อสิ่งที่เคยฝันไว้ ปลายทางที่ค้นหา
ถ้าต้องหยุด ทิ้งช่วง การกลับมาเริ่มใหม่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายนัก
ด้วยภาระ ด้วยอะไรก็ตามที่อาจเกิดขึ้นอีกในวันข้างหน้า


ผมตอบว่าไม่เสียดาย


ดนตรี กับกีตาร์ที่ผมรัก รอได้
แต่ลูกผม รอไม่ได้


ผมไม่อยากให้ลูกมีความรู้สึกว่าผมรักกีตาร์มากกว่าเขา
เพราะทุกครั้งที่ใช้เวลาเล่นกีตาร์ หลายครั้งใช้สมาธิ เพื่อความคิดต่าง ๆ
แต่ลูกไม่ต้องการสมาธิ ไม่ต้องการการหยุดคิดบางสิ่งของผมกับกีตาร์


ลูกต้องการเสียงหัวเราะ ต้องการให้พ่อเป็นกีตาร์ของเขาแทน
พ่อต้องเป็นความสุข เป็นเสียงเพลงให้กับการเล่นของเขา


อ้อมแขนที่เคยโอบกอดกีตาร์ ต้องโอบกอดลูก กอดให้แน่นกว่าเดิม


ผมว่าความรู้สึกของลูก เมื่อโอบกอดผม ก็คงเหมือนเมื่อก่อนที่ผมเคยโอบกอดกีตาร์
แต่มันยิ่งใหญ่กว่า


ผมไม่รู้ว่าผมใช้เวลาได้คุ้มค่าหรือเปล่า
ผมรู้แต่เพียงว่า ผมไม่เคยเสียดายเวลาที่อยู่กับลูก และครอบครัว


ถ้าวันข้างหน้า สามารถจัดการเวลาได้มากขึ้น เข้าใจอะไรได้มากขึ้น
ภรรยาสุขภาพแข็งแรงกว่าที่เป็น ลูกเติบโตมากกว่านี้ ผมอาจมีเวลากับกีตาร์


และถ้าถึงตอนนั้น หากผมลืมการเล่นกีตาร์ไปบ้าง อาจเล่นไม่ได้ดังใจเหมือนก่อน
อาจทำความเข้าใจอะไรได้ยากกว่าที่ควรจะเป็น
หรืออาจได้เพียงโอบกอด ดีดเบา ๆ สักสองสามครั้ง อาจไม่เป็นเพลง
อาจไม่ได้ใช้ความคิด ไม่ได้ฝึก หรือเป็นแต่เพียงผู้ฟัง
เพราะไม่รู้จะเล่นเพลงอะไร เล่นไม่ได้เรื่องเสียแล้ว


ผมก็ยังมีความสุข


เพราะอย่างน้อย การใช้เวลาของผมในวันนี้ ก็เป็นสิ่งที่ผมเลือกเอง


และตอนนี้ ผมก็ยังตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไป



.........................................................................



ผมต้องขอโทษน้าหนึ่งด้วยครับ ที่เข้ามารบกวนใช้พื้นที่ที่เป็นประโยชน์สำหรับเพื่อน ๆ
หากทำให้เพื่อน ๆขัดเคืองใจ หรือผิดประเด็นที่น้าหนึ่งได้แบ่งปันไว้
ต้องขอโทษจริง ๆ

โฟล์คน้อย