ALL THE THINGS YOU ARE - (Sarah Vaughan)

[SARUN]

"หัวนอนปลายตีน"ของเพลงนี้มีคุณค่ามาก จริงๆ ....

1.ในแง่มุม เนื้อหา ของบทเพลง
จากรูป ที่น้าไมโคร แนบมา ทำให้รู้ประวัติเพลง ว่ามีที่มา จาก
การเขียนเพลงของ Jerome Kern และ เขียนเนื้อโดย Oscar Hammerstein
เป็น1ในหลายๆเพลง จากละครเพลง เรื่อง Very Warm for May (1939)
เริ่มแสดงครั้งแรกเมื่อ November 17, 1939 แสดงไปทั้งสิ้น 59 รอบ
ซึ่งเป็นเรื่องของ เด็กสาวที่หลบหนีจากสังคม ไฮโซ

อย่างชื่อผู้แต่ง หรือชื่อละครเพลง ผมก็ไม่รู้จักหรอก แต่ทว่า มีการแสดงไปทั้งสิ้น 59 รอบติดต่อกันนี่ สำหรับละครเวที ถือว่า ประสพความสำเร็จทีเดียวเชียว ในยุคนั้น แสดงว่าคงต้องมีคุณค่าซ่อนอยู่ ไม่น้อย

ข้อมูลที่มาแบบนี้อาจจะไม่สำคัญ แต่ถ้ารู้นิดๆ ไว้ก็ดี น่าจะทำให้ตีความ บทเพลง ได้ ง่ายขึ้น
แล้วจะไม่แปลกใจเลยว่า เนื้อเพลงนี้เป็นภาษาบทกวีมาก อย่าง
You are the promised kiss of springtime
....
You are the breathless hush of evening
.............
เป็นไงครับ รู้สึกเหมือนสายลมเบาๆ ที่นุ่มละมุน ผ่านผิวเนื้อ กันบ้างไม๊ครับ?



2.ในแง่มุมท่วงทำนองของบทเพลง
เดิมที่ก็ไม่ได้รู้จักเพลงนี้หรอก แต่มาอ่านที่ โยนมาให้คิดว่า " ก่อนที่เราจะวิ่งได้ดี เราก็ต้องหัดเดินให้ได้ก่อน"
โป๊ะเช๊ะเลย กับเพลงนี้
เพราะว่าอะไร....เพลงนี้ ถือเป็น jazz standard ที่ มีโครงสร้างที่ สมบูรณ์แบบ มีเสน่ห์เพียงพอ ที่จะเป็น popular ในหมู่คอเพลงjazz ได้อย่างไม่กังขา ฟังเผินๆ ง่ายๆ แต่ฟังๆ ไป ชักปวดหัว งุนงง แต่ก็นั่นแหละ คงเป็นเสน่ห์ของ Jazz
เพลงนี้ถูกคิดทำนองที่ซับซ้อน แต่ไม่ยุ่งยากมากมาย เพียงแต่ใช้อาวุธลับ ของเพลงJazz มาอย่างครบครัน
ไม่ว่าจะเรื่อง
Song's form ที่ดูเหมือน จะเป็น AABA ใน 32-bar แต่จริงๆ แล้วต้องเป็น A A1 B A2
Tonality (คีย์หลักในเสียงดนตรี) ที่มีการสับขาหลอก ระหว่างทางของ minor และ major

ซึ่งถ้าใครสนใจ "อิ๊ม-โผร่-หว่าย-เซ๊-ฉั่น" แบบไปวัดไปวากับเขาได้ไม่อายใคร ในแบบ Jazz
ปัญหาอย่างหนึ่งทั้งผู้เล่น และัและผู้ชมJazz ในการ "อิ๊ม-โผร่-หว่ายส์" คือ ไม่รู้"รอบ"
ในกลุ่มชาวแจ๊ส มักจะเจอมลพิษแบบ "อิ๊ม...ไปเรื่อยย .... เมื่อย ก็ จบ....." ถ้าเป็นผู้ฟัง ก็ "ยิ้มม...ไปเรื่อยย .... เมื่อย ก็ ลุกหนี....."
อย่างเพลงนี้ ใน 1 รอบ มี 32 bars โอ้วววว จำกันสมองบานแน่ 555555555
Song's form นี่แหละ ที่เป็นลายแทงสำคัญที่ทำให้รู้ เดินทางบนเส้นเสียง อย่างรู้จุดจบ และ Tonality เองก็เปรียบเสมือนตำแหน่งที่สำคัญที่จะบอกทางไปขุมสมบัติในแต่ละจุด บนลายแทง

แล้วเผอิญ เพลงนี้ เป็นลายแทงชุดใหญ่ ของมหาสมบัติสำหรับชาว Jazz ซะด้วย

ผมเลยเข้าใจเอาเองว่า ว่าทำไม พี่ไมโคร ถึง อยากให้ น้องๆนักเลงเพลงรุ่นหลังๆ คำนึงเรื่อง "รู้เรื่องหัวนอนปลายตีนของเพลง"

"กึ๋น ของ โก๋ " มันอยู่ตรงนี้ นี่เอง.......