จากตึกในรพ.แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯครับ

[napman]

เคยบริจาคเลือดสองครั้งเองครับ
สารภาพตามตรง ที่บริจาคเพราะขี้เกียจฝึก ร.ด.

Dear Karn, It's not the "Cause" that's count, it's the "Result", when the dying patients need blood to sustain their lives they don't really care HOW the blood that they need came from. You can proudly pat your back for your courageous actions. And you really never know if your blood has save someone else's life!
We all realize that it's not very comfortable feeling to have someone poke you with sharp object and leave it there for a while but hey don't you think it's worth it???

---

ผมว่าน้า Napman โชคดีมากๆ เลยครับที่อยากเล่นดนตรีแล้วได้เล่น
Someone says "Luck is just the the meeting point of oppotunity and preparation"

แต่ยุคนั้นดนตรีเป็นเรื่องของคนมีตังค์จริงๆ
Not necessarily, it's more of your sacrify for what you love.

สำหรับคำว่า Giver ผมคงไม่ได้เป็นอะไรแบบนั้นเต็มปากเต็มคำอย่างที่น้าพูดเท่าไหร่ครับ
If you are not a taker, you will automatically be a giver

ไว้มาเชียงใหม่แล้ว ฝากบอกน้าหม่าวให้โทรหาผมด้วยละกันนะครับ
I'll do that.

ป.ล.เห็นภาพพระแล้วเศร้าใจ ผมพึ่งลาสึกขาได้ไม่ถึงเดือน ไปบวชมาพักนึง อยากอยู่ต่อ...

They say "Don't be sad of what you think you have lost, nobody really owns anything, be glad because for once you have owned it"