เยี่ยมบ้านพี่ napman (Krispy Kreme Doughnuts at Atlanta/เส้นทางสู่ Hollywood)

[karn]

ผ่านมาสามเดือนเต็ม เป็นสามเดือนที่ค่อนข้างย่ำแย่ในชีวิต น้ำไม่ท่วมบ้านผมสักหยด ที่ทำงานก็ไม่ท่วมแม้แต่น้อย
แต่โรงงานลูกค้าผมโดนน้ำท่วมเป็นแถวเลย รายได้หดหายไปกับสายน้ำ หุ้นก็ตกวินาศสันตะโร เป็นช่วงที่ชีวิตค่อนข้างต๊อแต๊

แต่แล้วมันก็ผ่านไปกับปีเก่า เริ่มปีใหม่ยอดขายก็เพิ่มขึ้นมาชดเชยกับของเก่าที่เสียไป หุ้นก็กลับฟื้นคืนชีพมาอีกครั้ง
และที่ดีใจที่สุด คือผมหา SD card ตอนไปเที่ยว California เจอแล้ว คือเก็บไว้ดีเกินไปอ่ะครับ เส้นผมบังภูเขา

ผมผ่านชีวิตขึ้นๆลงๆมาหลายครั้งแล้ว ตอนนี้เริ่มชิน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน..และทำวันนั้นให้ดีที่สุด
ปัญหาคือ วันนั้นอ่ะมันวันไหนกันแน่ วันที่ฝันหรือวันที่มี (ถ้าคุณบอยอ่านอยู่ช่วยตอบที)


เช้าวันนั้นผมตื่นมาด้วยความสดชื่น อากาศที่นี่กำลังสบาย ราวๆ 28c น่าจะได้ เพิ่งสังเกตเห็นว่าผ้าปูเตียงของผมเป็นรูปกีต้าร์ด้วย



พี่ nap ชวนไปดูโรงเรียนของหลานสาว ผมรีบไปทันที อยากเห็นชีวิตของเด็กๆอเมริกัน



ที่นี่มีเด็กๆหลากหลายเชื้อชาติ ทุกๆคนเป็นเพื่อนกัน วิ่งเล่นกันสนุกสนาน

---

หลังจากนั้นเราแวะไปที่โรงพยาบาลที่พี่ imp ทำงานอยู่ เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลผมเลยไม่กล้าถ่ายรูป เลยถ่ายแต่บอร์ดมา



แล้วพี่ nap ก็พาไปเที่ยว Santa Monica
ระหว่างทางก็เกิดกลุ่มหมอกทึบเข้ามาปกคลุม แย่หน่อยวันนี้คงถ่ายรูปไม่สวย พี่ nap บอก

สิ่งแรกที่เห็นคือจุดสิ้นสุดของ Route 66 ทางหลวงซึ่งพาดจาก Chicago มายัง LA.
เป็นเส้นทางหลักที่เชื่อมรัฐฝั่งตะวันออกและรัฐฝั่งตะวันตกเข้าด้วยกัน

---

ช่วงนี้เป็นช่วงเช้า ยังไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมากนัก คงแฮงค์อยู่เลยยังไม่ตื่นกัน







Santa Monica Pier มีสวนสนุก Pacific Park สวนสนุกริมทะเล (จริงๆต้องบอกว่าริมมหาสมุทร)



หมอกลงจัดจริงๆ



อู้...ให้ภาพเล่าเรื่องแทน อิอิ











ภาพ Santa Monica Pier มุมนี้เป็นที่คุ้นตาในภาพยนต์หลายๆเรื่อง



เดินมาถึงสุดท่า ได้ยินเสียงเพลงไพเราะแว่วมาแต่ไกล

[karn]

อ้าว...นึกว่าเสียงเพลงจากวิทยุ ที่แท้พ่อ Terry Prince นี่เอง ร้องเพราะมากๆ



มีแฟนเพลงนั่งฟังด้วยความดื่มด่ำ



เบื้องหลังการถ่ายทำคลิปใน youtube



ไม่รู้เป็นไร เห็นคนเก่งๆแล้วอยากหนับหนุน แผ่นละ 10$ มีกำลังหนับหนุนแค่แผ่นเดียวนะ



คุณลุงใจบุญ ให้ขนมปัง



ดูดีๆ...อ้าว คุณลุงกำลังอ่อยเหยื่อนี่นา

---

กลับละ..



หาเรื่องเหรอหนู...เดี๋ยวปั๊ด!!



แน่ะ...สู้ไม่ได้วิ่งไปฟ้องพ่อ



แถวนี้มีบริการวาดรูปมากมาย น่าสังเกตว่าศิลปินวาดภาพเป็นคนจีนแทบทุกคน



ถ้าใครดูเรื่อง Forrest Gump จะรู้จัก Bubba ที่ใฝ่ฝันอยากเป็นเจ้าของเรือตกกุ้ง เข้าใจโยงเรื่องจริงๆ





มีจักรยานไว้บริการนักท่องเที่ยว



ฝาแฝด

[karn]

เราเดินออกจาก Santa Monica กลับมาที่จอดรถ



พี่ nap จะพาผมไป Guitar Center Sunset Boulevard ซึ่งเป็นสาขาที่อยู่ใจกลาง Hollywood
พี่ nap อธิบายว่า ถนน Sunset จะเป็นถนนที่คู่ขนานกับ ถนน Hollywood ถือว่าเป็นย่านเดียวกัน



ชมวิว









ที่สหรัฐเขาให้ประมูลป้ายทะเบียนตัวอักษรด้วย เท่ห์ดี



คันนี้ ปีศาจสีฟ้า

---

ถึงแล้วจ้า Guitar Center



มีรอยมือศิลปินมากมาย

---

ขอวัดมือหน่อย

















สรุปว่ามือใหญ่ไม่ต่างกันมาก แต่ฝีมือห่างกันลิบ
(ไม่รู้ว่าทำไมปลายนิ้วก้อยของปู่ Chet Atkins ถึงใหญ่บานขนาดนี้)

---

เข้าข้างในดีกว่า

---

---

กีต้าร์ Jimmy Page



BB King



Les Paul Gold Top

---

โซนกีต้าร์ไฟฟ้า



เราสองคนเดินมาที่โซนอคูสติก







กิ๊บสันหลายรุ่นมีให้ลองเพียบ





มาร์ตินก็เพียบ





เทเลอร์ก็แยะ

---

ผมลองกีต้าร์มือแฉะไปเลย อยากเล่นตัวไหนก็บอกเจ้าหน้าที่เอาตามสบาย เบื่อแล้วไปดูโซนกีต้าร์ไฟฟ้ามั่ง





มุม Fender มีโซฟาให้นั่งด้วย สังเกตที่โต๊ะกลาง เป็นหัวเฟนเดอร์




PRS





ด้านข้างกิ๊บสัน เป็นมุมขายกีต้าร์มือสองและกีต้าร์ล้างสต็อค

---

ว่าแล้วก็ซื้อมาร์ตินพับได้มาหนึ่งตัว



เอ่อ...อยู่ไหนน่ะเหรอ วางอยู่ข้างโทรศัพท์งัย...เป็นเสื้อมาร์ตินจ้า


กีต้าร์ของท่าน Sir James Paul McCartney



Martin ของ Bob Dylan



ขอจองพื้นที่ไว้ก่อน ชาติหน้าจะมาแปะมือตรงนี้





ลาล่ะนะ กีต้าร์เซ็นเตอร์ ถ้ามีโอกาสจะกลับมาใหม่นะ

[ยอดเยี่ยม]

ถึงแม้เลิกซื้อเครื่องดนตรี-อุปกรณ์กีฬา มานานหลายปีแ้ล้ว..
แต่ผมก็มีความสุขถ้าได้เดินดูเครื่องดนตรี-อุปกรณ์กีฬาตามร้านต่างๆเมื่อมีโอกาสเดินทางไปต่างประเทศ
โดยเฉพาะรองเท้ากีฬายี่ห้อดีๆ ราคาถูกๆ ตอนนี้มีมากกว่า 10 คู่
ทั้งสตั๊ดฟุตบอล รองเท้าใส่เล่นฟุตซอล รองเท้าวิ่ง

คราวหน้าให้ลุง Nap เป็นไกด์พาเที่ยว Guitar Center ดีกว่า

[napman]

คราวหน้าให้ลุง Nap เป็นไกด์พาเที่ยว Guitar Center ดีกว่า

Piece of cake Sakchai!

I'll take you to many other interesting places too

[karn]

ผมก็อิ่มตัวแล้วครับ เลยซื้อแต่เสื้อมาร์ตินเป็นที่ระลึก
เดี๋ยวตอนหน้าสนุกมากครับ ชื่อตอนว่า เส้นทางสู่ Hollywood
พี่ nap พาผมไปเยือน Hollywood แบบที่ถ้าไปเที่ยวเองคงไม่มีโอกาสได้สัมผัส
ขอไปเลือกภาพก่อนนะครับ ถ่ายมาเพียบเลย

[อรุณ]

น่ากินทั้งนั้นเลย , พนักงานเน้น เสื้อตัดกับผิวดีแท้

[Chad90]

ขอบคุณน้ากานต์ที่ลงรูปร้าน Guitar Center เพิ่มเติม และข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ตั้งของร้าน ทำให้ผมนึกออกว่า ผมซื้อกีตาร์ที่ร้านนี้เอง เมื่อตอนไปสัมมนาที่ Los Angeles ปี 2001 ตอนนั้นเพื่อนที่อยู่ที่โน่นพาผมไปซื้อ ผมพยายามนึกอยู่หลายปี แต่นึกไม่ออกว่าผมซื้อกีตาร์ที่ร้านไหน พอบอกว่าอยู่ Sunset Boulevard ใกล้กับ Hollywood และเห็นรูปหน้าร้านที่มีรอยพิมพ์มือนักกีตาร์ต่างๆ และ section acoustic guitars ที่ต้องเดินลงไปชั้นล่าง ปิ๊งเลย ถ้าผมจำไม่ผิด พอเดินลงชั้นล่าง ห้องแรกทางขวามือจะเป็น Martin ห้องติดกันเป็น Taylor ใช่ไหมครับ (ถ้าเขาไม่ได้จัดร้านใหม่) ตอนนั้นเข้าไปลอง Martin อย่างเดียว (เพราะรู้จักอยู่ไม่กี่ Brand) ห้อง Taylor ไม่กล้าเดินเข้าไป เพราะเห็นตัวที่วางโชว์อยู่หน้าห้อง ติดป้ายราคาอยู่ที่ประมาณ US$ 5,800 กว่า (ช่วงนั้นค่าเงินบาทอยู่ที่ประมาณ 43-44 บาท/US$) ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยดึงความทรงจำผมกลับมา

[karn]

น่ากินทั้งนั้นเลย , พนักงานเน้น เสื้อตัดกับผิวดีแท้

แถมแต่ละคนรุ่นป้าทั้งนั้น

ขอบคุณน้ากานต์ที่ลงรูปร้าน Guitar Center เพิ่มเติม และข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ตั้งของร้าน ทำให้ผมนึกออกว่า ผมซื้อกีตาร์ที่ร้านนี้เอง เมื่อตอนไปสัมมนาที่ Los Angeles ปี 2001 ตอนนั้นเพื่อนที่อยู่ที่โน่นพาผมไปซื้อ ผมพยายามนึกอยู่หลายปี แต่นึกไม่ออกว่าผมซื้อกีตาร์ที่ร้านไหน พอบอกว่าอยู่ Sunset Boulevard ใกล้กับ Hollywood และเห็นรูปหน้าร้านที่มีรอยพิมพ์มือนักกีตาร์ต่างๆ และ section acoustic guitars ที่ต้องเดินลงไปชั้นล่าง ปิ๊งเลย ถ้าผมจำไม่ผิด พอเดินลงชั้นล่าง ห้องแรกทางขวามือจะเป็น Martin ห้องติดกันเป็น Taylor ใช่ไหมครับ (ถ้าเขาไม่ได้จัดร้านใหม่) ตอนนั้นเข้าไปลอง Martin อย่างเดียว (เพราะรู้จักอยู่ไม่กี่ Brand) ห้อง Taylor ไม่กล้าเดินเข้าไป เพราะเห็นตัวที่วางโชว์อยู่หน้าห้อง ติดป้ายราคาอยู่ที่ประมาณ US$ 5,800 กว่า (ช่วงนั้นค่าเงินบาทอยู่ที่ประมาณ 43-44 บาท/US$) ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยดึงความทรงจำผมกลับมา

ใช่ครับพี่ ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจครับ เห็นพี่ป๋อบอกว่าถ้ามีโอกาสอาจจัดทริปไปเที่ยวกันอีกครับพี่

[karn]

เสร็จจาก Guitar Center พี่ nap บอกว่าเดี๋ยวจะพาไป Hollywood
โอ้ว...เคยเห็นแต่ในหนัง ผมจะได้ไปสัมผัสบรรยากาศ Hollywood ตัวเป็นๆแล้วเหรอเนี่ย



เห็นป้าย Motel ถ่ายไว้ซะหน่อย







ดูไปดูมาแถวๆนี้คล้ายๆกับแถวเพชรบุรี ต้นตาลเพียบ



พี่ nap เลี้ยวมาจอดหน้าเซเว่น นี่เราอยู่ที่เพชรบุรีจริงๆเหรอเนี่ย





ว่าแล้วก็เดินเข้าร้านอาหาร



กางเมนูออกมาเห็นผัดไทที่นี่ราคาไม่แพง ที่ Zurich ผมกินผัดไทจานนึง โค้กป๋องนึง น้ำแข็งอีกแก้วนึงปาไปเกือบ 50 ยูโร
ตอนนั้นยูโรละเกือบ 50 บาท ศิริรวมสองพันกว่า แต่ที่เมการาคาอาหารไทยถูกกว่ามาก
ราคาเท่าไหร่ผมจำไม่ได้ เพราะพี่ nap เลี้ยง (ขอบคุณพี่ nap มากๆครับ)

---

เราสั่งผัดไทกันคนละจาน จานแรกมาเสิร์ฟเห็นแล้วจะเป็นลม ให้เยอะมากกกก เลยแบ่งกันกินสองคน



ได้ยินเสียงเจ้าของร้านบ่นพ่อครัวแว่วๆ ทีหลังดูด้วยว่าลูกค้าคนไทยหรือฝรั่ง ผัดซะเยอะแยะ
แล้วพี่เค้าคงรู้ว่าเราได้ยินเลยมาออกตัว ของคนไทยต้องใส่เส้นน้อยๆรสชาติจะได้เข้มข้นน่ะค่ะ พร้อมส่งยิ้มหวานให้พี่ nap หนึ่งที

จานที่สองสงสัยพ่อครัวกลัวตกงาน น้อยกว่าจากแรกเยอะเลย



พี่ nap บอกผมว่ากินให้อิ่มๆ จะได้มีแรงเดิน แต่ผมกินไม่ไหวเลยต้องห่อกลับ
เลยอยากเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าอาหารที่อเมริกานี่ให้เยอะจริงๆครับ ราคาแพงกว่าบ้านเราแต่ก็ให้เยอะมากๆ

แอ่นแอ้น...เอิ้กกกกกกกกกกก...ขออนุญาตเรอซะหน่อย (คนบ้านฟ้าก็หยั่งเงี้ยมารยาทเป็นเลิศ จะทำอะไรก็ต้องขออนุญาต)
จะได้ไปเดินที่ Hollywood แว้ววววววววววว...จุ๊กกรู้วววววววว!!!!!

บ้านหรูๆทั้งนั้น



บ้านแนวยุโรปใต้ประยุกต์ ที่เห็นได้ทั่วใปแถบแคลิฟอร์เนียตอนใต้กำลังเป็นที่นิยมในบ้านเรา



เฮ้..karn ถึงแล้ว ลงมาได้แล้ว...พี่ nap บอกผม



เดี๋ยวหน้าตอนภาพเยอะหน่อยนะครับ วันนี้ค่ำแล้วขอตัวกลับบ้านก่อนครับ