Freshmen ความหลังอันหวานชื่นของเด็กปี 1

[bright]

Freshmen ตอน...แอบไปเข้าเรียน

แล้วพวกเราก็ตื่นสาย?.ผมตื่นสายเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ มันรู้สึกแปลกที่ ยุงก็กวนจนรุ่งสาง ผมถึงหลับก็หลับได้อย่างไม่เต็มตานัก ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วพวกเราต้องเร่งมืออาบน้ำกันยกใหญ่ จากนั้นก็รีบแต่งตัว ผมใช้ชุดนักศึกษาตัวที่ใส่มาเมื่อวาน ใช้ได้?กลิ่นมันยังดีอยู่ ดูโดยรวมๆผมก็เหมือนเด็กศาลายา จะต่างที่หัวเข็มขัดที่มีขนาดและรูปร่างต่างกันจนสังเกตเห็นอย่างได้ชัด
"เอาน่า?เดี๋ยวก็เดินบังๆ กันไปพอนั่งลงก็ไม่มีใครเห็น" บัฟฟาโลวีว่า

แล้วพวกเราก็ยกขบวน กึ่งเดิน กึ่งวิ่ง เพื่อไปให้ทันก่อนการเช็คชื่อ

อาคารที่ใช้เรียนเป็นอาคารขนาดใหญ่ที่ใช้เรียนวิชาพื้นฐาน เพราะฉะนั้นในห้องหนึ่งๆ จะเรียนรวมกันหลายคณะ ผมไม่กังวลอะไรเพราะคิดว่าในตอนเช็คชื่อนั้นมันมีคนเยอะเกินกว่าที่จะมานั่งจับผิดว่าใครเป็นใคร ?

ที่หน้าห้องเรียนไม่มีใครอยู่แล้ว ในขณะที่กุ๊กจะเดินนำเข้าไป เบ้และบัฟฟาโลวี บอกให้หยุด อย่าเพิ่งเข้า เพราะมันยังไม่ได้เอาเสื้อใส่ในกางเกง ผมแปลกใจว่าทำไมมันไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยตั้งแต่ตอนอาบน้ำเสร็จนะ แล้วผมก็เห็นว่ามันไม่ได้ใช้หัวเข็มขัดของมหาวิทยาลัย ที่อยู่ที่เอวมันเป็นหัวเข็มขัดแฟชั่นอันใหญ่ๆ

พวกเราผลักประตูยกขบวนเข้าไป อาจารย์หยุดพูดและมองพวกเราแบบเหนื่อยหน่าย ในห้องมีคนสักร้อยห้าสิบคนเห็นจะได้ มีเสียงกระซิบดังหึ่งๆ ที่นั่งด้านหน้าซ้ายแถวที่สองยังว่างพวกเราพากันไปนั่งตรงนั้น ผมสังเกตว่าทุกคนใส่ใจกับการมาเข้าเรียนของพวกผมมาก ผมรู้สึกว่าคนจะมองผมเป็นพิเศษ ผมลืมดูเลยว่าในห้องมีสาวสวยน่ารักเหมือนเป้าหมายที่ผมตั้งไว้ว่า?จะมาเปิดหูเปิดตา

"คงไม่มีใครมาสายกว่านี้อีกแล้วนะ?.เดี๋ยวผมขอเช็คชื่อเลย" อาจารย์พูดแบบเบื่อๆ ก็น่าเบื่ออยู่ครับเพราะคนเป็นร้อยคนอาจารย์ต้องมานั่งขานชื่อให้เด็กยกมือ เสียงพูดคุยเริ่มเงียบลงเมื่ออาจารย์เริ่มขานชื่อ

"คนเยอะอย่างนี้ทำไมต้องเช็คชื่อด้วยว่ะ" ผมถามกุ๊ก
"วิชานี้เป็นตัวช่วย เด็กทำข้อสอบกันไม่ค่อยได้ ต้องเก็บคะแนนจากการทำรายงาน แล้วก็เช็คชื่อ ถ้าไม่ขาดเรียนใครๆก็ได้Aทั้งนั้น" กุ๊กพูด

ผมแก้เซ็งด้วยการมองดูคนยกมือตามที่อาจารย์ขานชื่อไปเรื่อยๆ แล้วบัฟฟาโลวีก็ยกมือ กุ๊กเพื่อนผมยกมือ แล้วก็ตั๋ม

แล้วก็มาถึงชื่อทองคำ ไอ้กีที่นั่งข้างๆ รีบสะกิดผมให้ยกมือ ผมลืมยกมือก็มันไม่ใช่ชื่อผมนี่ พอผมยกมือเท่านั้นแหละครับ ในห้องกลายเป็นเสียงอื้ออึงเหมือนผึ้งแตกรัง ผมมองหันกลับไปดูเพื่อนร่วมห้อง บางคนมองมาด้วยสายตาประหลาดใจ บางคนยิ้มให้แล้วซุบซิบกัน ผมรู้ว่ามันต้องไม่ปกติแน่ๆ ใจผมอยากจะลุกหนีไปจากห้องแต่ถ้าทำแบบนั้นจะยิ่งผิดปกติเข้าไปใหญ่?.อาจารย์บอกให้เงียบแล้วเขาก็เช็คชื่อต่อ กี ตั๋ม และ เบ้แทบจะอั้นหัวเราะกันไม่ได้
ผมกระซิบถามไอ้กุ๊กว่านี่มันเรื่องอะไร มันพูดยิ้มๆบอกว่าหลังเลิกเรียนจะเล่าให้ฟัง

ในห้องเรียน อากาศเย็นสบาย ไฟสลัวๆ ภาพสไลด์สวยงาม อาจารย์บรรยายด้วยน้ำเสียงที่เนิบนาบ?.. แล้วผมก็หลับไป โชคดีที่น้ำลายไม่ยืด? หลับ...สนิท

ขอโพสเลยครับ เดี๋ยวบ่ายไม่ว่าง เท่านี้ก่อนเน้อ

[Ether]

คั่นโฆษณาอีกแล้ว ....
ไวไวเน้อ...อยากรู้ว่าคนที่ชื่อทองคำ เค้าเป็นยังไง
ถึงได้ทำให้คนฮือฮาได้ขนาดนั้นคะ

[yodchula]

โอ๊ยยยยยยย อย่างกับดูละครซีรี่ย์!! ชอบมาจบเอาตอนมันๆทู๊กกก ที!!

ฝากไว้ก่อน นั่งดูโฆษณาก็ได้ เฮ้อๆๆๆ

[myakira]

โอ๊ยยยยยยย อย่างกับดูละครซีรี่ย์!! ชอบมาจบเอาตอนมันๆทู๊กกก ที!!

ฝากไว้ก่อน นั่งดูโฆษณาก็ได้ เฮ้อๆๆๆ

ดีที่เป็นน้ายอดจุ๊ ถ้าเป็นสิงห์เกษตร น้า bright โดนยิงทิ้งแล้ว -__-"

[bright]

เหอๆ เรียบเรียงเสร็จแล้วครับ ขอโทษน้าๆ ทุกท่านครับ เอาละ ต่อเลยดีกว่า มาดูกันว่าพวกน้ากานต์ทำกับผมยังไงบ้าง

[bright]

Freshmen...ตอนที่ 4 ความจริงมีอยู่ว่า(ตอนจบ)

แล้วกุ๊กก็ปลุกผมตื่นตอนไฟเปิด ดูท่าทางมันก็เพิ่งตื่นเหมือนกัน อาจารย์กล่าวปิดบทเรียนไม่ทันเสร็จดี พวกเพื่อนผมก็ลากผมเดินจ้ำออกจากห้องทันที ก่อนที่คนอื่นตามออกมา แต่ก็มีคนรีบตามออกมา?.นั่นคือเจ้า หมี ประธานรุ่น

หมีวิ่งตามพวกผมมาติดๆ จนทันแต่พวกผมไม่หยุด หมีจึงต้องรีบเดินตามมากับพวกผมด้วย
"ทองคำมันพึ่งมาถึงเมื่อวาน หมีนายอย่างพึ่งไปกวนมัน" วีรีบพูดกับหมี
"เออ?.เพื่อนทุกคนเป็นห่วง ยังไงถ้าจะเอาเลคเชอร์ก็บอกแล้วกันเดี๋ยวจะหาของคนที่จดดีๆไว้ให้?.ยินดีที่ได้รู้จัก" หมีพูดด้วยความน้ำเสียงห่วงใยในฐานะประธานรุ่น แต่ในสายตาหมีเต็มไปด้วยความเคลือบแคลง
"?.ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมตอบหมี แล้วกลุ่มเพื่อนรักของผมก็รีบลากผมจากมา หมียิ้มให้แต่ยังคงมองด้วยสายตาแปลกๆ

มันลากผมไปนั่งที่ม้าหิน หัวเราะกันสบายใจเฉิบจนผมรำคาญ มองผมแล้วก็หัวเราะ และแล้วก็มีกังวานเสียงใสดังมาจากทางเดินด้านหลัง

"ทองคำสวัสดี?." น้ำเสียงที่สดใสยิ่งนัก ผมหันไปตามเสียง โอ้ว?สองสาวน้อยน่ารัก
"สวัสดีครับ?..ผม?.สบายดีครับ?. ชื่ออะไรเหรอครับ" คำพูดตะกุกตะกักหลุดออกมาจากปากผม
"เฮ้ย นี่ฝน และนี่เจี๊ยบ เพื่อนร่วมชั้นปีกับมึง" ตั๋มรีบแย่งพูดแนะนำตัว
"นึกว่าทองคำจะไม่มาเรียนแล้ว เจี๊ยบก็กลัวว่าจะเป็นเหมือนอย่างที่เค้าลือกัน ถ้าทองคำจะเอาเลคเชอร์ก็บอกเรานะเรายินดีช่วย" เจี๊ยบพูดพลางยิ้มให้ผม
"ไม่ต้องห่วงเจี๊ยบ ถ้าทองคำมีปัญหาอะไรกุ๊กจะประสานงานกับเจี๊ยบให้เอง" ไอ้กุ๊กพูดพร้อมส่งยิ้มหวาน
"งั้นพวกเราขอตัวนะ" เหมือนกับหญิงเห็นงู ฝนรีบตัดบทแล้วจูงเจี๊ยบออกจากวงพวกผมทันที

จากนั้นพวกก็พาผมกลับหอพัก คราวนี้มันเดินอ้อยอิ่งมาก และห้ามผมพูดอะไรกับใครอื่นนอกจากคำว่าสวัสดี ระหว่างทางพวกมันก็พูดคุยกันไปหัวเราะกันไป ?.กุ๊กบอกว่าถึงห้องแล้วมันจะเล่าให้ผมฟังว่าอะไรเป็นอะไร เพื่อนร่วมคณะพวกมันที่สวนมาทักทายผมเป็นการใหญ่ คำว่า สวัสดีทองคำ ได้ยินซ้ำๆ จนผมรำคาญ หนักที่สุดก็จะเป็นประโยคทักทายที่ว่า "ทองคำ?กูนึกว่ามึงตายไปแล้ว"

ที่ห้องพัก เบ้พูดว่า "ไบร๊ท์ มึงรู้ป่าว ว่าไอ้ทองคำมันเป็นใคร"
"ก็เพื่อนมึงยังไง นอกจากนี้กูก็ไม่รู้อะไรอีก" ผมตอบแบบรำคาญ
"เฮ้ย มันก็น่าจะเป็นเพื่อนกู แต่จริงๆ แล้ว พวกกูไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใคร" วีพูด พวกมันพากันหัวเราะคิกคัก ผมมองหน้ามันอย่างสงสัย
"มันมาลงทะเบียนเรียน แต่มันไม่เคยมาเข้าเรียนเลย ซักครั้งเดียว" กุ๊กพูด
"สัปดาห์แรกผ่านไปเพื่อนๆ ก็เป็นห่วง ผ่านไปสัปดาห์ที่สอง และก็สัปดาห์ที่สาม จนตอนนี้มันจะสองเดือนแล้ว ไม่มีใครมีเบอร์โทรศัพท์มัน แม้แต่ที่ทะเบียนคณะ ก็เลยลือกันว่ามันตายไปแล้ว?." ไอ้พวกเพื่อนนรก มันเอาผมมาสวมรอยใครวะเนี่ย ผมคิด

"แล้วมึงคิดดู อยู่ดีๆ พวกกูก็ลากคนที่ตายไปแล้วให้มาเข้าเรียนได้ มันเท่ห์ขนาดไหน" เบ้ว่า
"แล้วสัปดาห์หน้ามึงก็จะหายไปอีก พวกกูก็จะได้อำชาวบ้านต่อไปได้ว่า มึง....ไอ้ทองคำกลับไปเรียนต่อเมืองนอกแล้ว" วีพูด
"กูว่าเอาอย่างนี้ดีกว่า ไปบอกคนอื่นว่าทองคำต้องดูแลธุรกิจครอบครอบที่กำลังจะเจ๊ง เลยมาเข้าเรียนไม่ได้ แต่ยังต้องการเข้าสอบ แล้วก็ไปขอยืมเล็คเชอร์คนที่จดดีๆ มา คราวนี้ตอนสอบพวกเรามีเลคเชอร์ดีๆ อ่านเพียบได้ใช้ประโยชน์สูงสุด" กุ๊กพูด ความคิดหมาๆ ของมันเข้าท่ามาก
"แล้วกูก็จะมาที่นี่ไม่ได้อีกเลย" ผมพูด?.
"หรือไม่....สัปดาห์หน้าพวกกูเฉลยความจริง แค่นี้มันก็เฮแตกแล้ว" ตั๋มพูด ทุกคนเห็นด้วย
"เท่านี้ก็มีประวัติศาสตร์สวยงามให้กับรุ่นเราได้เล่าสืบต่อกันไป"

สักพักเบ้ก็พูดว่า
"ไบร๊ท์มึงนี่จะเป็นตำนานของรุ่นกูเลยนะเว่ย" แล้วมันก็หัวเราะ
"พวกกูสร้างตำนานให้กับรุ่นแล้ว?กูเชื่อว่านี่ต้องเป็นประวัติศาสตร์หน้าสำคัญ ที่จะเอามาเล่าอีกกี่ครั้งก็จะต้องฮา" บัฟฟาโล่วีพูดกลั้วหัวเราะ
"เรื่องนี้พวกกูจะเล่าสืบต่อกันไป ให้มึงเป็นตำนานเลยทีเดียว?.ไอ้ทองคำ ตำนานแห่งรุ่น" ตั๋มพูด

ผมมองหน้าพวกมัน?..ตอนแรกก็ว่าจะโกรธ แต่สุดท้าย ผมก็หัวเราะฮาร่วนไปกับพวกมัน??

แล้วจริงๆ ทองคำนี่มันใครหว่า

.....จบแล้วครับ.....

[Ether]

5555 (เสร็จโจร) เจอหน้าน้าไบร์ท จะทักว่า "สวัสดีทองคำ"

((เรื่องนี้จบแล้ว แล้ว ป้ากะยอดจุ๊ จะเอาไรอ่านอะจ๊ะ))

หามาเล่าอีกนะ...รออ่านจ้า

[karn]

แล้วจริงๆ ทองคำนี่มันใครหว่า

น่านอะดิ....ใครฟะ!
สุดยอดครับคุณไบ๊ ที่ยังจำเรื่องนี้ได้
ผมลืมไปนานมากแล้วครับ

[yodchula]

ทองคำ!! โถ๋!!

[myakira]

อ่านจบแล้ว...
ขำแล้ว...
ขอ new episode ด้วยครับน้า bright
จะลงแดงแล้วววววววววว !!!!!!!!!