ลองฟังดูครับ

[pop_250823]

ความฝันสูงสุดของผมคือ ได้แต่งเพลงเองเล่นๆ
ที่จริงเด็กเล็กเด็กน้อยแม้กระทั่งผมก็มั่วแต่งได้ ยัดๆคอร์ดเข้าไปสักชุด ฟังดูเนียนๆก็ได้เลย
แต่ผมรู้ว่ามันไม่ใช่!! ผมเลยพยายามศึกษาพื้นความรู้เบื้องต้นทางดนตรีด้วยตัวเอง ควบคู่ไปกับการฝึกปรือฝีมือ
แม้ผมจะเริ่มช้ามากจนบางครั้งรู้สึกท้อ ว่าเราแก่ไปหรือเปล่าวะ อะไรๆก็ดูยากเย็นไปซะหมด แถมอะไรๆที่ควรรู้ก็ช่างเยอะซะเหลือเกิน
แต่ผมก็ยังคงกัดฟันไปต่อด้วยความหวังว่าตอนนี้อนุบาล ตอนหน้าคงขึ้น ป.2 กับเค้าได้บ้าง

ดีใจ และขอบคุณ ที่มีคนเสียสละเวลาส่วนตัวมานั่งเรียบเรียงความรู้ ฉายภาพโครงร่างทางดนตรีให้คนอื่นได้เห็นและเก็บเกี่ยว
โดยภาพรวมของการนำเสนอนั้นผมเข้าใจดีครับ แต่ในรายละเอียดผมคงต้องไปหาเติมเองอีกหลายปีกว่าจะไปได้ตามลายแทงนี้
ขอบคุณอีกครั้ง และขอบอกว่าผมดีใจที่ได้รู้จักน้าหนึ่งครับ

มันสำคัญที่ว่าเราเริ่มเดินทางแล้วครับ ก้าวช้าก้าวเร็วก็ยังมีความหวังว่าจะถึงปลายทางแต่ถ้าเราไม่ก้าวเดินเราคงได้แต่นอนคิด จินตนาการไปถึงลักษณะของปลายทางที่หมายว่าเป็นไงสวยงามเพียงใด แต่ในความจริงแม้จะยังไม่ถึงปลายทางแต่ระหว่างเดินทางเราก็เจอวิวทิวทัศน์สวยๆมากมายจุดชมวิวและเจอเพื่อนที่ร่วมเดินกันอยู่ไม่น้อย บางที่ปลายทางมันอาจจะไม่สวยหรูอย่างที่คิดแต่อย่างน้อยเราก็มีความสุขที่รู้ว่ามันมีอยู่จริงครับ ^ ^

[hattaya111]

ดีใจที่ได้เข้ากระทู้นี้ คนที่ 601

ทันทีที่ผมเห็นเลขนี้ ก็อยากเข้ามาบอกกล่าว

อยากกล่าว...

ขอบคุณทุกการสนใจที่ให้มา

การมาเยี่ยมชม อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง เเม้จะผ่านมาเพราะหลงมาก็ตาม

ทุกความคิดเห็น ติ ชม เเลกเปลี่ยน คือ กำลังใจที่จะเขียนข้อความต่อๆไป.......


ผมเอง เป็นเเค่คนชอบเล่นดนตรีคนหนึ่ง ที่หวังว่าวันนึง อยากมีเพลง ที่เเต่งเองเล่นบ้างเช่นกัน

เอาทุกสิ่งทุ่มกองลงไป เสี่ยงกับเรื่องต่างๆ ที่ต้องเเลกมา ไม่ว่า จะเป็น เวลาการใช้ชีวิตต่างๆ อาชีพการงาน การยอมรับ จากคนรัก หรือ ครอบครัว

ตอบไม่ได้ ว่าคุ้มหรือเปล่าว ที่เลือกทางชีวิตเเบบนี้

   

หลายคนถามว่า ฝึกมายังไง เล่นมาได้ยังไง

ผมมักคิด เเละ มีเผลอถามกลับไปว่า มาลองเเลกชีวิตกันไหมหล่ะ

จะรู้ เเละ เข้าใจ ว่าทำไม เเต่ละงาน เเต่ละการเเสดง เเต่ละตัวโน๊ตจึงออกมาเป็นเเบบนี้



เเต่ยอมรับว่า เคยพยายามเลิกมาหลายครั้ง เพื่อจะกลับมา มีชิวิตปกติ เเบบคนทำงานทั่วๆไป

เเต่ผมเป็นคนตั้งใจ เดินถอยหลังไม่เป็น

ครั้งนึงเคยไปขอความเห็นลูกศิษย์ท่านหนึ่ง อธิบายเหตุผล ที่จะกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือน ของานเขาทำ ได้คำตอบมาว่า

**เท่าที่คบหาพูดคุยกันมาหลายปี รู้ว่าความสามารถเพียงพอ บริษัท ต่างๆของผม หลายๆที่ยินดีต้อนรับ **

**ผมจัดหาตำเเหน่ง เงินเดือนให้ เพื่อให้คุณหนึ่งพอใจ ที่จะมาทำงานให้ผม **

เเต่อยากถามข้อเดียว ว่า....

** สิ่งที่เคยทำ คิดค้น สร้างสมมา จะทิ้งมันเเล้วหรือครับ **

**ผมว่าผมเสียดายนะ ทำมาจะครึ่งชีวิตเเล้ว ...พอมีชีวิตการทำงานในอีกเเบบ ความตั้งใจการฝึกฝนต่างๆ จินตนาการที่เคยมี...

**จะเลือนหายไป ด้วยเวลาเเห่งการทำงาน จะยอมเเลกไหมครับ **

   

คิดอยู่พักใหญ่...

คำตอบนั้นชัดเจน คือ การที่ยังอยู่ตรงนี้ กับอาชีพนี้ อย่างที่เห็น


ผมเองได้ผ่านเรื่องราวต่างๆมากมาย ตามวัย ประสพการณ์การเล่นดนตรี เเละ ประสพการณ์ทางความรู้สึกนึกคิด

ในการรู้สึกกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต



ต้องขอกล่าว ระลึกพระคุณครูอาจารย์ สรรพวิชา ตำรา หนังสือ คำสอน การบอกเล่า สนทนา เพลง หนังภาพยนต์

ที่เเทรกซึมเข้ามาในความรู้สึกนึกคิด จนหล่อหลอมขึ้นมา เป็นชีวิตเเบบผม ที่เป็นคนชอบเเสดงความความรู้สึก ความคิดเห็น....

จนถ่ายทอดความรู้สึกเป็นเพลง เป็นดนตรี ที่ได้บอกเล่าออกมาในเเบบที่มันเป็น

คิดว่าจะยังคงเล่ามันต่อไป

   

ถ้าใครอ่านเเล้ว รู้สึกรำคาญ ต่อความดูลำพอง เย่อหยิ่ง ต้องขออภัยอีกครั้ง

เเต่ ผมก็ยังเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนไป เพราะ..ความมั่นใจหายไป ผมจะก้าวขาอย่างไรออกจากบ้าน อย่าว่าเเต่เวทีเลย

จงเข้าใจธรรมชาติ สรรพชีวิตที่เป็น ทุกสิ่งมีความเเตกต่าง เราละลายช่องว่าด้วยความเข้าใจ


เเม้ดนตรี เริ่มต้น ดำเนินไป รื่นเริง บันเทิง เศร้า

ทุกๆบท ต่างเดินทางเพื่อการสิ้นสุด ที่ความว่างเปล่าว

เเท้จริงคือ ทุกๆเพลง ล้วนต้องจบลงทั้งสิ้น

ดนตรีเเห่งชีวิตก็ไม่ต่างกัน

เสียงปรบมือ สรรเสริญ เยอนยอ ก่นด่า ก็เเค่นั้น ....ผ่านมา เเละ ก็ผ่านไปเช่นกัน



โปรดติดตามตอนต่อไป ตอนที่ 6 เร็วๆนี้

ขอบคุณครับ

[Run]

แปะๆๆ...(ปรบมือ)
มาปูเสื่อรอครับ ^^

[hattaya111]

การทำงานใน Parradee II

Only you ??. เพียงเธอ

ผ่านพ้นขั้นตอนต่างๆมากมาย จนตกตะกอนออกมาเป็นซีดี ชุดที่ 2

เเต่เนื่องจากเหตุหลายประการ จึงยังไม่ได้พิมพ์ปกเเบบเป็นทางการสักที

ความสดใหม่ของงาน ที่รู้สึกก็ดูน้อยลงไปในความคิดผม ผมไม่ค่อยตื่นเต้นมากนักเวลานี้


จึงอยากทำชุด 3 ออกมาก่อน เเล้ว กลับมาทำชุด 2ต่อ

กลัวไม่เเปลก เด็กเเนวจริง ถ้าทำเเบบนี้รู้สึกดีกว่า

จึงบอกกล่าวมาในที่นี้ ใครอยากได้ ให้ขอ พอดีผมคิดว่ายังไม่อยากขาย

กำลังร่างเเผนงานไปชุด 4 เเล้วครับ ว่างๆ จะมาเขียนให้ดูวิธีคิดเเบบบ้าๆของผมกัน



เรื่อง บทความทางดนตรี จะนำเเยกย่อยออกไปจาก ขั้นตอนการทำงานอัลบั้ม พอดีกลับมาอ่าน

คิดว่าน่าจะเเบ่งออกจากกันดีกว่า เพื่อการอ่าน เเละ การเขียนต่อสะดวกกันทั้ง 2ฝ่าย


จึงเรียนมาเพื่อทราบ เเละ จะปฎิบัติใช้ในเร็ววันนี้ ทันทีที่มีเวลา

[myakira]

แปะๆๆ...(ปรบมือ)
มาปูเสื่อรอครับ ^^

น้า Run ครับ
ถ้าจะปูเสื่อรอแถวหน้า คงไม่ทัน เพราะผมชิงปูไปเมื่อวันก่อนแล้วขอรับ

สืบเนื่องจากกระทู้นี้เขาท้าให้"ลองฟังดูครับ" ... ผมก็เลย"ไปฟังดูครับ"
บุกไปถึงบ้านตากอากาศโน่น สรุปว่าได้ทั้งฟังทั้งดูสมใจครับ

ฟัง...น้า 1 เล่นกีตาร์บ้าง งอแง(หรือที่ถูกต้องควรใช้คำว่างับ)ใส่คนคุมเสียงบ้าง
ดู...ปฏิกิริยาของผู้ฟังหลังจากน้า 1 ปล่อยทีเด็ดในแต่ละเม็ดแต่ละเพลง
ก็...ฮาๆ ดีครับ

วันนั้นคนเยอะ คงเพราะเป็นวันศุกร์ ถ้าให้แบ่งกลุ่มลูกค้าอย่างง่ายที่สุด ก็คงเป็นลูกค้าทั่วไป คือมาสังสรรค์ เน้นกินดื่มมากกว่าฟังเพลง อีกกลุ่มนึงเป็นพวกนกรู้ รู้ว่าที่นี่มีของ เลยเข้ามาลองของ กลุ่มหลังนี่ตั้งใจฟังเพลงมาก ไม่ค่อยคุยกันเองเหมือนกลุ่มแรก เว้นแต่การวิพากษ์วิจารณ์สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นบนเวทีเท่านั้น

ช่วงต้นกับช่วงกลาง น้า 1 ปล่อยเพลง pop กับพวก easy listening ไปก่อน ผู้คนจึงยังไม่ค่อยมีปฏิกิริยาอะไร แต่พอน้าแกเริ่มเปลี่ยนกระบวนทัพไปเป็นแนวหลอนๆ ทั้งสองกลุ่มทำเหมือนกัน คือวางช้อนวางไห หยุดคุย หันหน้าไปทางทิศที่โดราเอมอนตัวดำๆ กำลังปล่อยของวิเศษออกจากกระเป๋าหน้าท้อง สิ่งที่ต่างกันคือ กลุ่มสังสรรค์ ทำตาค้าง พักหนึ่งก็หันไปเม้าท์กันเอง ดูจากสีหน้าและอ่านปาก พอจับใจความได้ว่า "What the hell he's playing ? " ส่วนกลุ่มลองของนั่งนิ่งไม่ไหวติง ราวกับจะเก็บรายละเอียดทั้งหมดไว้ในสมองสีเทา พอน้า 1 แปรกระบวนกลับไปเป็น pop กลุ่มลองของก็สั่ง check bill ทันที ...คงได้เห็นในสิ่งที่อยากเห็นแล้วกระมัง

สรุปว่า...เป็น observer ก็สนุกดีครับ ดูเพลินๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก แก้เครียดจากงานประจำได้ดีเหมือนกัน

[โฟล์คน้อย]

ดีใจที่ได้เข้ากระทู้นี้ คนที่ 601

ทันทีที่ผมเห็นเลขนี้ ก็อยากเข้ามาบอกกล่าว

อยากกล่าว...

ขอบคุณทุกการสนใจที่ให้มา

การมาเยี่ยมชม อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง เเม้จะผ่านมาเพราะหลงมาก็ตาม

ทุกความคิดเห็น ติ ชม เเลกเปลี่ยน คือ กำลังใจที่จะเขียนข้อความต่อๆไป.......


ผมเอง เป็นเเค่คนชอบเล่นดนตรีคนหนึ่ง ที่หวังว่าวันนึง อยากมีเพลง ที่เเต่งเองเล่นบ้างเช่นกัน

เอาทุกสิ่งทุ่มกองลงไป เสี่ยงกับเรื่องต่างๆ ที่ต้องเเลกมา ไม่ว่า จะเป็น เวลาการใช้ชีวิตต่างๆ อาชีพการงาน การยอมรับ จากคนรัก หรือ ครอบครัว

ตอบไม่ได้ ว่าคุ้มหรือเปล่าว ที่เลือกทางชีวิตเเบบนี้



หลายคนถามว่า ฝึกมายังไง เล่นมาได้ยังไง

ผมมักคิด เเละ มีเผลอถามกลับไปว่า มาลองเเลกชีวิตกันไหมหล่ะ

จะรู้ เเละ เข้าใจ ว่าทำไม เเต่ละงาน เเต่ละการเเสดง เเต่ละตัวโน๊ตจึงออกมาเป็นเเบบนี้



เเต่ยอมรับว่า เคยพยายามเลิกมาหลายครั้ง เพื่อจะกลับมา มีชิวิตปกติ เเบบคนทำงานทั่วๆไป

เเต่ผมเป็นคนตั้งใจ เดินถอยหลังไม่เป็น

ครั้งนึงเคยไปขอความเห็นลูกศิษย์ท่านหนึ่ง อธิบายเหตุผล ที่จะกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือน ของานเขาทำ ได้คำตอบมาว่า

**เท่าที่คบหาพูดคุยกันมาหลายปี รู้ว่าความสามารถเพียงพอ บริษัท ต่างๆของผม หลายๆที่ยินดีต้อนรับ **

**ผมจัดหาตำเเหน่ง เงินเดือนให้ เพื่อให้คุณหนึ่งพอใจ ที่จะมาทำงานให้ผม **

เเต่อยากถามข้อเดียว ว่า....

** สิ่งที่เคยทำ คิดค้น สร้างสมมา จะทิ้งมันเเล้วหรือครับ **

**ผมว่าผมเสียดายนะ ทำมาจะครึ่งชีวิตเเล้ว ...พอมีชีวิตการทำงานในอีกเเบบ ความตั้งใจการฝึกฝนต่างๆ จินตนาการที่เคยมี...

**จะเลือนหายไป ด้วยเวลาเเห่งการทำงาน จะยอมเเลกไหมครับ **



คิดอยู่พักใหญ่...

คำตอบนั้นชัดเจน คือ การที่ยังอยู่ตรงนี้ กับอาชีพนี้ อย่างที่เห็น


ผมเองได้ผ่านเรื่องราวต่างๆมากมาย ตามวัย ประสพการณ์การเล่นดนตรี เเละ ประสพการณ์ทางความรู้สึกนึกคิด

ในการรู้สึกกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต





โปรดติดตามตอนต่อไป ตอนที่ 6 เร็วๆนี้

ขอบคุณครับ

การที่เรารู้ว่าชีวิตต้องการอะไร
หรือการที่เราค้นพบตัวตนของเราเอง
นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของชีวิต


ถึงแม้ว่าเมื่อเวลาผ่านไป เราอาจพบว่าเมื่อวันที่ผ่านมา
วันที่เราเข้าใจว่าเราค้นพบตัวเองแล้ว
มันไม่ใช่..
หรือเราเข้าใจผิด..
หรือเราอาจเข้าใจมันมากขึ้นกว่าเดิม


เราก็จะไม่เสียดายในช่วงเวลาที่ผ่านไป
เพราะอย่างน้อย..
เราก็ได้เป็นคนเลือก และได้ทำความรู้จักกับชีวิต
เราไม่ได้ละทิ้งชีวิต


เพราะชีิวิตมีทางเลือกอยู่ตลอดเวลา..
มีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ..
ลมหายใจ ยังต้องเข้าออก
การตัดสินใจ ยังมีทั้งถูกและผิด..


เมื่อเราค้นพบตัวเองในแต่ละช่วงเวลา
มันหมายถึงเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า


การที่ชีวิตเดินทางแต่ละช่วงวัย
ความคิดก็ย่อมต้องเดินทางตามไปด้วยกับชีวิต


แต่เราอย่าเอาชีวิตของแต่ละคนมาเทียบเคียง
ชีวิตใคร ชีวิตมัน เปรียบต่อกันไม่ได้..
การเปรียบเทียบชีวิตของใครกับใครเป็นเรื่องไร้สาระ
ไม่มีคุณค่าใดเลย

...........................................................

เมื่อเริ่มค้นหาตัวเอง เมื่อเริ่มค้นพบตัวเอง
ทางเดินของชีวิตจะเริ่มชัดเจนขึ้น.. เรื่อย ๆ
ถ้าอยากให้ชีวิตเรามีความสุข ก็จงไปตามทางที่เราค้นหาและค้นพบ


คุ้มหรือไม่คุ้ม ใช่หรือไม่ใช่
ตัวเราต่างหากคือผู้ที่ได้รับรู้ความรู้สึกนั้น


ไม่ใช่คนอื่น..


และอย่างน้อย
เราก็ยังได้ทำเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิต
คือ การค้นพบตัวเอง
ซี่งสำหรับบางคนแล้ว
ทั้งชีวิตยังไม่เคยได้รับรู้ความรู้สึกนั้นเลย..



โฟล์คน้อย....


...................................