กีต้าร์ประเภท "ว้าย! แพ๊งแพง ถ้าพี่ซื้อ เราเลิกกัน"

[Microtone]

คุณ "Labour", ขอบคุณมากครับสำหรับ info. ที่คุณหามาให้ และถ้าคุณอยากให้ผมช่วยหา info.อะไรก็บอกให้ผมทราบด้วย ยินดีที่จะช่วยครับ....ใจเย็นๆนะครับ..แล้วผมจะโพสท์อะไรที่ดีมาให้ดู เพื่อให้เป็นประโยชน์แก่คนไทยที่ ชอบเล่น, ชอบฟัง, ชอบสะสม, ชอบทำและทำลาย, ชอบตบแต่ง, ชอบเปลี่ยนแปลง, ชอบจับ, ชอบลูบคลำ (!!!!!), ชอบบูชา, ชอบซื้อ, ชอบขาย, ชอบแลกเปลี่ยน, ชอบจำนำ, ชอบดม, ชอบเลีย กีต้าร์ อะไรยังงี้ละ...ไม่พูดเล่น!

แต่ตอนนี้ก็ต้องขอลาก่อน (ชั่วคราว) ............เฮ่ชา..เฮ้ช้า..ชา...ชะชาชา...หนอยแม่....


Thanks Again !!!

[Microtone]

พูดถึงเรื่อง Black Beauty 3 pickup Les Paul ตัวนี้. จะพยายามเอาให้สั้นเท่าที่ความสามารถจะอำนวย..ถ้าไม่ยังงั้นแล้วก็จะดูเป็นเรื่องโอ้อวดเกินไปประเภท "Me Me Me" (I Me Mine) = ฉัน, ดิฉัน, ข้า, ข้าพเจ้า, ผม, กระผม, กู, ตน, เค้า, หนู, อาตมา...ฯลฯ. แล้วอาจจะทำให้เด็กๆที่อยากเล่นกีต้าร์แต่ไม่มีตัง เกิดเข้าใจผิด เกิดหมั่นไส้ และตรึงเครียดขึ้นมา ทำการปฏิวัติ..."ไม่เล่นกีโต้งกีต้าแม่มันแล้ว..ไอ้พวกไฮโซนี่ กูไม่มีเงินอย่างพวกมึงโว้ย.. กูไปหายาบ้าดีกว่า มันถูกกว่าด้วย" (อะไรยังงี้) ใจเย็นๆนะหลานเอ้ย วันนึงจะเอากีต้าร์ประเภทถูกๆ, สถุนๆ แต่เสียงก็ดีอย่างแปลกๆมาให้ดู.

เอาละ! ~~~~~~~~ มาจะกล่าวบทไป.....เอิงเงย~~~~เอิงเงย~~~~

December 31, 1978 ที่อเมริกา เพื่อนฝรั่งคนนึงเดินเข้ามาทักเราหลังจากที่เขาหายหน้าไป 3 ปี เขาเคยมาแจม เล่น Bass และร้องเพลงกับวงเราบ่อยๆที่ไนท์คลับ เขาแปลกใจที่ผมเล่น Telecaster ถามว่าทำไมผมไม่เล่น Les Paul (Deluxe)แล้วล่ะ ผมบอกเขาว่าผมขาย Les Paul ตัวนั้นไปแล้ว..เบื่อ! เขาบอกว่าพี่ชายของเขา (มือเบสอาชีพ/นักแต่งเพลง) มี 3-Pickup Les Paul, และเขาอยากจะขายด้วย เราก็นึกว่าอาจจะเป็นของใหม่หรือว่าเป็นแบบ SG Les Paul ก็ถามว่าเป็นตัวสีขาวหรือสีเลือดหมู เขาตอบว่าเป็นสีดำ แถมย้ำด้วยว่าถ้าผมไม่ซื้อ เขาจะซื้อไว้เองแล้วเก็บไว้ให้ผมซื้อต่อ เขาเสียดายเพราะสียงมันดี แล้วให้เบอร์โทรศัพท์ไว้..(มันรักผม! ฮือ..มันเป็นเกย์หรือป่าวว๊ะ..พูดเล่นๆคร๊าาาบ)

วันรุ่งขึ้นเป็นวันปีใหม่ปี 1979 ก็ไม่อยากจะไปรบกวนเขา...ตกวันที่สองก็โทรไป พี่ชายเขาก็เชื้อเชิญเราไปที่บ้านเขา..เล่นเพลงใหม่ที่เขาแต่งให้ผมฟังแล้วก็เอากีตาร์มาให้ดู..ก่อนหน้านี้เขาโทรไปสอบถามราคาประเมินกับ Gruhn Guitars (Nashville) ตกลงกันแค่ $1000 ผมก็อธิบายให้เขาฟังด้วยใจจริงว่า ผมเคยซื้อและแลกเปลี่ยนกีต้าร์กับร้านนี้มาตั้งแต่ปี 1975 ผมก็รู้ลูกเล่นมันดี ผมก็ให้ข้อคิดเขาว่า ถ้า Gruhn มันไม่ซื้อหรือว่ามันโยเยขอซื้อถูกกว่า $1000 เขาเองต้องเสียค่าส่งทั้งไปกลับ แต่ถึงอย่างไรก็ตามผมบอกเขาว่า ผมยินดีที่จะจ่าย $1000 (ใจจริงแล้วผมกะจะให้เขา $1200-1500 ด้วยซ้ำไป) เขาบอกว่าเขาเอาแค่ $700 เท่านั้น ดูซิ ""good old boy" สมัยก่อน! ไม่ใช่ว่าเขาเซ่อหรือไม่รู้ค่าของของ แต่เขาเข้าใจว่าผมสะสม,รักและหายใจเป็นกีต้าร์์ เขาก็อยากให้คนที่รู้ค่าของของเก็บรักษาไว้ และเขาก็เป็น artist ด้วยเหมือนกัน เขาก็รู้ดีว่าคนอย่างผมไม่มีเงินมาก

ผมโทรไปหาภรรยาที่ทำงานบอกเขาว่า ตกลงจะซื้อแล้ว และจะไปเบิกเงินในแบงค์ด้วย ภรรยาก็ดีใจด้วยเพราะก่อนหน้านี้เราสองคนตามล่าหาซื้อ 3-pickup Les Paul มาตั้งแต่ปี 1976 ปีเดียวกับ Peter Frampton ขึ้นระเบิดมา แต่ผมเห็น Jim Page และ Keith Richards เล่นมาก่อนนานแล้ว และเก็บรูปภาพเก่าๆ (Jim & Keith)ไว้ใต้เตียงและศึกษา (analyze) มานานแล้วด้วย (ภรรยาผมรู้ดี) ยังจำได้เลยว่าเราสองคน (ผมและภรรยา) เคยโทรไปถามร้านขายกีต้าร์เก่า เป็นต้นว่า Gruhn, McPeak. Guitar Emporium, Manny's ฯลฯ ทุกอาทิตย์เลยว่า "มี 3 pickup Les Paul ขายหรือเปล่า"

ไปที่ธนาคารและก็ยัดเยียดให้เขาไป $800 แต่ก่อนนั้นขออนุญาตเขาให้ผมถอด pickups มาตรวจก่อนว่ามันเป็น patent pending หรือ patent applied for.......เป็น PAF ทั้ง 3 อัน! ผมก็ "กรี๊ดดดดด์" เลย เพราะรู้ว่าไอ้ PAF มันมีเสียงเป็นยังไง (รู้เรื่อง PAF นี้มาก่อนนานแล้วจากประสบการณ์ ไม่ใช่เอาขี้ปากเขามาพูด)

เจ้าของเขาเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนตอนที่เขาเป็นเด็กวัยรุ่นเขาเคยมี rock & roll band และเขาจำได้ว่า ตอนวงแตกเขาเป็นมือ bass แต่อยากได้กีตัาร์ตัวนี้ เขาก็ขาย motorcycle ของเขาเพื่อจะได้เอาเงินมาซื้อกีต้าร์ตัวนี้จากวง. ตอนนี้เขาย้ายไปอยู่ที่ Nashville เขากลับมาเยี่ยมบ้านนานๆครั้ง แต่ทุกครั้งที่เห็นผมเขาถามว่า " How's my son (guitar)?"

เพื่อนนักดนตรี (ฝรั่ง/มืออาชีพ) ที่ผมเคยเล่นด้วยเกือบทุกคนชอบเสียงกีต้าร์ตัวนี้ จำได้ว่าคนเล่นคีบอร์ดตัวแสบคนนึง แม่มันชอบเล่นดังเหลือเกินอย่างประเภทเซดิซท์/ซาดิซท์ เขาเล่น keyboard หลายตัว พร้อมกับ Hammond B3 กับ ลำโพง Leslie สองตัว(!!!!) ซ้ายอันนึงขวาอันนึง ผมเล่น Stratocaster หรือ Telecaster กับ (black face)Twin Reverb (with JBL) บางครั้งตอนมีคนแน่นๆ เปิด volume ถึง 10 ก็ยังไม่ได้ยินกีต้าร์ของผมเองเพราะไอ้ห่าบ้าเลือดตัวนี้มันดม coke เข้าไปแล้วหลงคิดว่าตัวมันเป็น Jon Lord (Deep Purple) ...นี่เรื่องจริงนะ บางครั้งเขาบ้าเลือดขึ้นมา ผมต้องใช้ earplugs มาอุดหู บางครั้งนักร้องก็เดินหนีออกจากเวทีไปเลย...แต่ทุกครั้งที่ผมเอาไอ้อ้วน 3-pickup Les Paul ตัวนี้เข้าไปเล่น เพื่อนที่เล่นด้วยทุกๆคนรวมทั้งไอ้เซดิซท์คนนั้นชอบมากๆ เพราะเขาได้ยินเสียงกีตาร์ชัดดี และเสียงมันไม่แสบหูด้วย.

สมัยก่อน..ถ้าผมทราบก่อนว่าเราจะไปเล่นงานนอกและต้องใช้เครื่องของคนอื่นเขา แต่ไม่แน่ใจว่า amp มันจะดีหรือเปล่า ผมก็หิ้วไอ้ตัวนี้ไปเล่น การันตีได้เลยครับว่า หลังจากนั้น กลับบ้านไปดูเทปหรือข่าวโทรทัศน์ที่เราไปเล่น.....เสียงอ้วนและชัด....ไม่ขายหน้า.... ทุกครั้งเลย!!

มีเรื่องที่จะพูดกับเรื่องเสียงของกีต้าร์ตัวนี้อย่างภูมิใจ.....ทฤษฎีหรือสมมติฐานที่"ผู้เชี่ยวชาญ" ระดับโลกหลายหลายคนได้เขียนไว้เกี่ยวกับกีต้าร์ในหนังสือต่างๆ ผมไม่ค่อยอ่าน แต่ถ้าอ่านก็ไม่ค่อยเชื่อ แต่ถ้าเชื่อก็ไม่เชื่อหมด ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนที่มีความสำคัญ หรือมีชื่อเสียงเกี่ยวกับกีต้าร์หรอกครับ แต่ผมมีความเห็นของตัวเองจากประสบการณ์เกี่ยวกับกีต้าร์(นิดหน่อย) ค่อยพูดกับเรื่องนี้คราวหน้าเมื่อมีเวลา....... เอายังงี้แล้วกัน ผมเคยสะสมกีต้าร์ (อย่างคนวิกลจริต?) มาตั้งแต่สมัยก่อนที่โลกเรายังไม่มีมีร้าน "Gruhn Guitars" (1970?) หรือหนังสือของ "Tom Wheeler" (1977?) อย่าลืมว่าสมัยนั้นเราไม่มี internet, ไม่มี YouTube, ไม่มี guitar magazines,ไม่มีร้านขายกีต้าร์เก่า, ไม่มี fender/gibson/martin serial # Lists, ไม่มีคำว่า "Vintage guitar", "Collectible guitar" มีแต่คำว่า "old guitar" หรือ กีต้าร์เก่าๆ เท่านั้น กีต้าร์เก่าๆเป็นของน่าอายมาก ก็มันเป็นของใช้แล้วนี่ครับ เป็นของ "ไม่ไฮโซ", เป็นของที่ซื้อได้จากที่เดียวคือ pawnshop หรือบ้านเราเรียกว่า "โรงจำนำ" ในกรุงเทพก็มีอีกแห่งนึงคือ "หลังกลาโหม" คนแก่ๆที่นี่ยังจำได้ไม๊ครับ?

อ้าว! ผมหลงรางแล้ว ขอถอยหลังกลับไปหน่อย. ตั้งใจจะบอกคุณน้องๆลูกๆหลานคนไทยทุกคนด้วยความปรารถนาดีว่า ถ้าเราได้เห็น, ได้อ่าน, ได้ฟัง, ได้กลิ่น อะไร ก็อย่าไปงมงายเชื่อมันทั้งหมด100% เกือบทุกอย่างในโลกมี "ข้อยกเว้น" แม้แต่ในกฎหมายมันก็ชนะกันตรงนี้ล่ะครับ "ข้อยกเว้น" ระวังต่อคำว่า "แต่" หรือ "but'' ในอักษรตัวเล็ก (fine print) ให้ดี.

ครั้งหนึ่งผมเคยไปเล่นงานนอกที่ State Fair เขาจัดเป็น '50's Rock & Roll สงสัยว่าจะเป็นปี 1980 เป็นงานใหญ่ มีวงดนตรีหลายวงด้วย ทุกคนต้องแต่ตัวเป็นแบบสมัย1950's ตอนนั้นผมซื้อกีต้าร์เก่าอย่างบ้าเลือด เพราะมีเงินดีนิดหน่อย ก็มีของดีแยะ custom color Pre-CBS strat(ssssss), '63 Firebird VII, '62 ES 335, '59 ES 355(stereo) ฯลฯ แต่ไม่เชื่อใจตัวไหนเลย..ผมก็หิ้วไอ้อ้วน 3-pickup ตัวนี้แหละไปเล่น....และก็มี DJ อยู่กับเราบนเวทีด้วยเพราะเขา broadcast สดๆเลย..ตอนเพลงสุดท้ายก็เป็นเพลง Whole Lotta Shakin' Goin' On (Jerry Lee) เราก็คิดว่าเป็นเพลงสุดท้ายแล้วก็น่าจะเอากันให้มันมันส์หน่อย เด็กวัยรุ่นจะได้กรี๊ดกร๊าดและเต้นรำได้สนุกกันด้วย ก็ขอยืม Jim Page's "Heartbreaker" solo (เก่าๆ) มามั่วเล่นเป็น intro อย่างหน้าด้าน แล้วตอนจบก็ล่อ outtro เสียเกือบ 3 นาที. แอมพ์ที่มันให้ใช้บนเวทีก็เป็นของไม่ค่อยมีสกุล, (Sunn) และผมไม่ใช้ effect (ไม่ใช่ว่าไม่มีใช้แต่ไม่ชอบ, มันเรื่องมาก) ตอนลงมาจากเวทีนี่ซิ! ไอ้ sound man (เราก็ไม่รู้จักมันแต่สงสัยว่ามันเล่นกีต้าร์ด้วย) มันตะโกนบอกเป็นภาษาอังกฤษว่า "มานี่ มานี่ ผมอัดเทป (cassette) ให้คุณไว้ทั้งหมดทุกเพลง ผมทำ copy ให้คุณไปฟังเสียงกีต้าร์ของคุณดูหน่อย..โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลงสุดท้ายผมขนลุก(!!!!)หมดเลย วงก่อนหน้าคุณ4วง กีต้าร์มันเสียงธรรมดาๆ" ผมก็กล่าวขอบใจมัน. กลับบ้านเอาเทปไปเปิดฟัง...ก็.."โอ้โห นั่นมันไม่ใช่เรานี่หว่า..ไอ้กีต้าร์มันเล่นเรานี่" ยังมีเทปอยู่เลย

มีเรื่องจะเล่าได้กันเป็นวันๆละครับกับกีต้าร์ตัวนี้ นี่ก็พิสูจน์ทฤษฎีที่ว่า Les Paul Custom เสียงสู้ Les Paul Standard ไม่ได้ เพราะไม่มี Maple top. ผมว่าไม่เป็นจริง 100% หรอกครับ นานมาแล้วผมเคยได้ลองดีด '58 & '59 original Sunburst ของเพื่อน ก็ยังงั้นแหละไม่ประทับใจเท่าไร....จำได้ว่าในปี 1974 มีโอกาศได้ซื้อ 1960 Sunburst ราคา $3600 แต่ตอนนั้นตกงานก็ไม่ได้ไปดู.

ลืมไป, อาทิตย์ที่แล้วไปขุดไอ้ Black Beauty ตัวนี้ เพื่อจะได้ถ่ายรูปให้น้องๆดูกัน..อยู่ในกล่องนานๆก็อยากจะให้เพื่อนที่ทำกีตาร์ตรวจสอบหน่อยเมื่อ 2 วันนี้ พอดีไปเจอเพื่อนเก่าที่เป็น attorney อยู่ที่ร้านด้วย เขาก็อยากจะลองเสียงไอ้ Black Beauty ตัวนี้ดู ที่ร้านมี Dumble amp 2 ตู้, เขาเสียบเข้าไปกับ Dumble Overdrive Special. ผมก็ได้ยินแต่เสียงกีต้าร์กับเสียงร้องของเพื่อนผมคนที่ดีดกีต้าร์....โอ้ย..โอ้ย...โอ้ย...โอ้ย...โอ้ย...โอ้ย อย่างปวดร้าวมาก.


เฮ่ย!! เอาแค่นี้นะคนแก่คนนี้เมื่อยมือแล้ว!

[SARUN]

รอติดตาม ตอนต่อไป..

[Webmaster]

โอ้...ถ้าเทปนั่นยังอยู่รบกวนน้า Microtone แปลงเป็น digital ลงมาให้ฟังจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ (อ่านแล้วนึกภาพตาม อยากฟังมาก)

[karn]

ชอบในสำนวนของน้า Microtone จริงๆครับ

ชอบตั้งแต่เห็น Avatar แล้ว

แม้ผมจะไม่สนใจเรื่องกีต้าร์ไฟฟ้า...แต่ผมก็อ่านจบทุกตัวอักษร

หายเมื่อยมือแล้ว...ช่วยจิ้มให้ฟังอีกนะครับ

[Tai Labour]

เรื่อง Black Beauty ผมอ่านไม่จบครับ
แต่ผมอ่าน 3 บรรทัดครึ่ง(แรก) อย่างมีความสุขอยู่ 2-3 รอบ....
ก็สุขแค่นั้นแล้ว จะอ่านไปทำไมไม่รุ แหะ ๆ ๆ


เดี๋ยวตอนทุกข์ๆ ค่อยอ่านใหม่

[napman]

Hi Micro,
Just loved it man!
I really enjoyed your posting, almost like we are chatting face to face in the old days

Did you recall The red Gibson es 335 that you bought at "Lang Grasuang" when we played together in late 60s?

What happened to it? Did you sell it to Uthai Punwongrod? or did he has another one?:

I loved that 335 sound when you played it, but not when Uthai P played. So I guess it's the player not the guitar 55555

Keep it coming man, very entertaining to say the least.

[Microtone]

ชอบในสำนวนของน้า Microtone จริงๆครับ

ชอบตั้งแต่เห็น Avatar แล้ว

แม้ผมจะไม่สนใจเรื่องกีต้าร์ไฟฟ้า...แต่ผมก็อ่านจบทุกตัวอักษร

หายเมื่อยมือแล้ว...ช่วยจิ้มให้ฟังอีกนะครับ

คุณ kran ครับ,

ขอบคุณอย่างจริงใจต่อความเห็นที่มีต่อการเขียนของผม. ตามปกติแล้วผมเป็นคน (เห็นแก่ตัว) ประเภทไม่ชอบสังคม ไม่ชอบเขียน ไม่ชอบอ่าน ชอบแต่คิดและค้นคว้า. แต่ที่ตรากตรำเขียนมานี่ก็เพราะชอบอุปนิสัยของสมาชิกส่วนใหญ่ที่นี่ (ยกเว้นคุณ "Labour").... ฮ่า๕ห้า5 อยากจะมาคุยกันให้มันสนุกสนานอย่างกันเองเท่านั้นเอง และผมก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากน้องๆและลูกหลานที่นี่ซะด้วย

ผมไม่มี Thai keyboard ก็ถูไถ-เกาะแกะอักษรไทยทีละตัวจากการใช้ (on line) Virtual Thai Keyboard แล้วก็ copy/paste. นั่นมันเรื่่องนึงซึ่งต้องใช้เวลามาก อีกเรื่องนึงก็ที่ว่าผมไม่มี skill (= ทักษะ?) กับการเขียนเลย แถมยังนึกหาคำทีเป็นภาษาไทยอย่างสาใจไม่ค่อยได้ ก็เขียนออกมากันตรงๆประเภทเด็กถ่อย วาจาโฮกฮากไม่มีค๊ะขาเลย (ขอโทษด้วยนะครับ) แต่ผมมีความจริงใจครับ.อยากจะช่วยเด็กไทยเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าจะเป็นด้วยวิธีการทางตรงหรือทางอ้อม เท่านั้นเองครับ.


ป.ล. เสียดายที่ว่าผมไม่ค่อยมีความรู้กับ acoustic guitars ไม่ยังงั้นก็คงจะมันไปเลยครับ!

---

โอ้...ถ้าเทปนั่นยังอยู่รบกวนน้า Microtone แปลงเป็น digital ลงมาให้ฟังจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ (อ่านแล้วนึกภาพตาม อยากฟังมาก)

ยินดีจะส่งมาให้ครับ ถ้าผมมีเวลาและโอกาส...ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ แต่ผมไม่ลืมครับ!

[v74]

อ่านเพลินมากครับ รอติดตามตอนต่อไปครับพี่

[karn]

คุณ kran ครับ,

ขอบคุณอย่างจริงใจต่อความเห็นที่มีต่อการเขียนของผม. ตามปกติแล้วผมเป็นคน (เห็นแก่ตัว) ประเภทไม่ชอบสังคม ไม่ชอบเขียน ไม่ชอบอ่าน ชอบแต่คิดและค้นคว้า. แต่ที่ตรากตรำเขียนมานี่ก็เพราะชอบอุปนิสัยของสมาชิกส่วนใหญ่ที่นี่(ยกเว้นคุณ "Labour")....ฮ่า๕ห้า5 อยากจะมาคุยกันให้มันสนุกสนานอย่างกันเองเท่านั้นเอง และผมก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากน้องๆและลูกหลานที่นี่ซะด้วย

ผมไม่มี Thai keyboard ก็ถูไถ-เกาะแกะอักษรไทยทีละตัวจากการใช้ (on line) Virtual Thai Keyboard แล้วก็ copy/paste. นั่นมันเรื่่องนึงซึ่งต้องใช้เวลามาก อีกเรื่องนึงก็ที่ว่าผมไม่มี skill (= ทักษะ?) กับการเขียนเลย แถมยังนึกหาคำทีเป็นภาษาไทยอย่างสาใจไม่ค่อยได้ ก็เขียนออกมากันตรงๆประเภทเด็กถ่อย วาจาโฮกฮากไม่มีค๊ะขาเลย (ขอโทษด้วยนะครับ) แต่ผมมีความจริงใจครับ.อยากจะช่วยเด็กไทยเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าจะเป็นด้วยวิธีการทางตรงหรือทางอ้อม เท่านั้นเองครับ.


ป.ล. เสียดายที่ว่าผมไม่ค่อยมีความรู้กับ acoustic guitars ไม่ยังงั้นก็คงจะมันไปเลยครับ!

ผมยิ่งไม่มีความรู้เรื่องอคูสติกกีต้าร์เข้าไปใหญ่ครับ (แต่ชอบเล่นครับ)

ผมอยากยกตำแหน่ง อาจารย์ปู่่แห่งแก็งร่มฯ ให้น้า Microtone จังครับน้าต่าย(Labour)
บัลลังก์น้าต่ายเริ่มสั่นคลอนแล้วววววววว