บ้านเราไม่มีอุตสาหกรรมทำกีต้าร์ก็จริงอยู่แต่บรรพบุรุษของเราสร้างเครื่องดนตรีไทยมาก่อนที่ฝรั่งเริ่มทำกีต้าร์ขายเป็นอุตสาหกรรมหลายร้อยปีนะครับ
เรื่องไม้ข้างและไม้หลังดีๆที่เอามาทำกีต้าร์นั้นฝรั่งเคยรู้น้อยกว่าเราเยอะครับเพราะแถวๆบ้านเขาก็มีแต่พวก maple เท่านั้นที่ใช้ใด้แต่พวก rosewood หรือ mahogany นี่มันเป็นไม้เขตร้อนดังนั้นฝรั่งถึงต้องขนข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อเอามาทำกีต้าร์แต่ในบ้านเราสมัยก่อนเดินไปหลังบ้านก็เจอแล้ว
เครื่องดนตรีไทยอย่างเช่นระนาดเอก ซออู้ ซอด้วง ขลุ่ยเพียงออนั้นเมื่อก่อนเขานิยมใช้ไม้ชิงชันทำกันครับ
ไม้ชิงชันนั้นฝรั่งไม่ค่อยเอามาทำกีต้าร์ทั้งๆที่ลวดลายมันสวยไม่แพ้ madagascar rosewood แต่มันหายากมากและอยู่ในลิสต์ไม้ไกล้สูญพันธ์มาหลายสิบปีแล้ว ถ้าเราเชื่อปู่ย่าตายายของเราไม้ชิงชันน่าจะเป็น tone wood ที่ให้เสียงกังวาลที่สุดครับ ลองดูกีต้าร์ไม้ชิงชันฝีมือคนไทยครับ
ไม้อีกอย่างที่นิยมเอามาทำเครื่องดนตรีไทยคือไม้พะยูงครับ
ไม้พะยูง (Dalbergia cochinchinensis Pierre) ชื่อสามัญ Siamese rosewood, Cambodian rosewood, Vietnamese rosewood
ลวดลายของพะยูงจะไม่เด่นเท่าชิงชันนะครับ
ไม้อีกชนิดที่เรานิยมเอามาทำเครื่องดนตรีคือไม้ประดู่ (Pterocarpus macrocarpus) ชื่อสามัญ Paduak ประดู่ไม่ใด้เป็น rosewood นะครับแต่ในด้านเสียงจะไกล้เคียง mahogany มากกว่าฝรั่งเขาเลยเอามาทำไม้หน้าด้วยครับ
ตอนนี้บ้านเรานั้นแทบจะไม่มี tonewood เหลือแล้วครับเพราะทุกวันนี้ก็ยังลักลอบตัดไม้ส่งไปขายเมืองจีนกันอยู่จนขวานทองของเราจะกลายเป็นทะเลทรายอยู่แล้ว นี่ถ้าเอามาทำกีต้าร์กันอีกก็คงหมดป่าแน่นอน